Księga Jeremiasza, 44

14. Nikt nie ujdzie ani się nie ocali z reszty Judy, która przyszła się osiedlić w ziemi egipskiej w nadziei na powrót do ziemi judzkiej, dokąd tęsknicie z całej duszy. Nie powróci nikt, chyba tylko niedobitki.

Kapcsolódó versek Księga Jeremiasza, 44:

W Jeremiaszu 44 Bóg potępia lud Juda za ich ciągłe nieposłuszeństwo i uporanie się do czczenia obcych bogów. Ludzie odmawiają wysłuchania Bożego przesłania i twierdzą, że będą nadal czcić „Królową Nieba”. Bóg stwierdza, że ​​ludzie będą cierpieć surowe kary za swoje nieposłuszeństwo, w tym zniszczenie i wygnanie. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Jeremiasza 44:

Powtórzonego Prawa 28:15: „Jeśli jednak nie posłuszniecie Panu Bogu i ostrożnie podążaj za wszystkimi waszymi przykazaniami i dekretami, które daję dzisiaj, wszystkie te przekleństwa przychodzą na ciebie i dotrą do nich”. Ten werset pokazuje, w jaki sposób Bóg ostrzegł lud Judy, aby posłuszny ich przykazaniom lub stały poważne konsekwencje.

Exodus 20:3-6: „Nie będziesz mieć przede mną innych bogów. oni, bo ja, Pan, wasz Boga, jestem gorliwym Bogiem, który karze niegodziwość rodziców w swoich dzieciach aż do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie gardzą ”. Ten werset podkreśla znaczenie wyłącznego kultu Bożego i tego, jak bałwochwalstwo jest poważnym grzechem.

Izajasza 66:3-4: „Ten, kto poświęca woły, jest jak zabija osobę; który oferuje owce, jest jak to, kto łamie szyję psa; który przedstawia oferty płatków, jest jak to, kto oferuje krew świni; kto spala kadzidło, jest taki jak on, to taki jak on kocha idola. Wybierają własne drogi i przyjemność w swoich obrzydliwościach; więc wybiorę też to, co ich dotyka, i przyniosę im to, czego się tak bardzo obawiali. Ponieważ płakałem, nikt nie odpowiedział; kiedy powiedziałem, oni oni się Nie słyszeli. Przeciwnie, zrobili to, co było złe w moich oczach i wybrali to, co mnie niezadowolenia. ” Werset ten pokazuje, jak Bóg reproi kult bożków i jak ci, którzy upierają się na własne drogi, są karani.

2 Kroniki 36:16-17: „Ale przeszli od posłańców Boga, gardzili ich słowami i wyśmiewali ich proroków, dopóki gniew Pana zapalił się przeciwko swemu ludowi i nie było żadnego środka. Więc przyniósł przeciwko nim króla Króla Babilończycy, którzy zabili swojego młodego ludu na miecz w swoim domu w sanktuarium i oszczędzali ani młodych ludzi, ani kobiet, ani starszych, ani chorych; przekazał ręce swojego wroga ”. Ten fragment drugiej kroniki opisuje nieposłuszeństwo ludu Judy na słowa Boga i ostrzeżenia o ich prorokach. To nieposłuszeństwo spowodowało gniew Boga i jego konsekwentną karę, która objawiła się w inwazji babilońskiej i masakrze ludu. Odnosi się to do Jeremiasza 44, gdzie Prorok odbiera lud za kontynuowanie grzesznych sposobów i odmowy wysłuchania Słowa Bożego, które doprowadziłoby do bardziej boskiego zniszczenia i karania. Oba teksty podkreślają znaczenie posłuszeństwa Boga i żałowania grzechów, aby zapobiec boskiemu gniewowi.