Talált 10629 Eredmények: Dã

• po czym odeszła i usiadła opodal tak daleko, jak łuk doniesie, mówiąc: Nie będę patrzała na śmierć dziecka. I tak siedząc opodal, zaczęła głośno płakać. (Księga Rodzaju 21, 16)

• Po czym Bóg otworzył jej oczy i ujrzała studnię z wodą; a ona poszła, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić. (Księga Rodzaju 21, 19)

• Złóż mi więc teraz tu na tym miejscu przysięgę na Boga, że ani wobec mnie, ani wobec mego potomstwa bliższego i dalszego nie dopuścisz się zdrady; że jak ja obszedłem się z tobą łaskawie, tak też i ty będziesz postępował względem mnie i tej ziemi, w której jesteś gościem. (Księga Rodzaju 21, 23)

• Równocześnie jednak Abraham zrobił Abimelekowi wymówkę z powodu studni z wodą, zabranej mu przemocą przez ludzi Abimeleka. (Księga Rodzaju 21, 25)

• Abimelek odpowiedział: Nie wiem, kto to uczynił, boś ty mi nie dał o tym znać. Dopiero teraz dowiaduję się o tym. (Księga Rodzaju 21, 26)

• A potem Abraham dał Abimelekowi owce i woły, i tak obaj zawarli przymierze. (Księga Rodzaju 21, 27)

• Po zawarciu przymierza w Beer-Szebie Abimelek i dowódca jego wojska Pikol udali się w powrotną drogę do kraju Filistynów. (Księga Rodzaju 21, 32)

• A po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: Abrahamie! A gdy on odpowiedział: Oto jestem - (Księga Rodzaju 22, 1)

• Na trzeci dzień Abraham, spojrzawszy, dostrzegł z daleka ową miejscowość. (Księga Rodzaju 22, 4)

• I wtedy rzekł do swych sług: Zostańcie tu z osłem, ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem wrócimy do was. (Księga Rodzaju 22, 5)

• Abraham, zabrawszy drwa do spalenia ofiary, włożył je na syna swego Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili. (Księga Rodzaju 22, 6)

• Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój. I szli obydwaj dalej. (Księga Rodzaju 22, 8)