Talált 1923 Eredmények: Swe

  • Po wielu latach umarła żona Judy, córka Szuy. Juda, zapomniawszy nieco o swej stracie, udał się wraz ze swym przyjacielem Adullamitą imieniem Chira do Timny, gdzie strzyżono jego owce. (Księga Rodzaju 38, 12)

  • A gdy powiedziano Tamar: Teść twój idzie do Timny, aby strzyc swe owce, (Księga Rodzaju 38, 13)

  • A potem wstała i odszedłszy zdjęła z siebie zasłonę i przywdziała swe szaty wdowie. (Księga Rodzaju 38, 19)

  • Gdy Juda posłał koźlątko przez swego przyjaciela Adullamitę, aby odebrać zastaw od owej kobiety, ten jej nie znalazł. (Księga Rodzaju 38, 20)

  • A gdy ją wyprowadzono, posłała do swego teścia i kazała powiedzieć: Jestem brzemienną przez tego mężczyznę, do którego te przedmioty należą. I dodała: Niechaj rozpozna, czyje są: ten sygnet z pieczęcią, sznur i laska! (Księga Rodzaju 38, 25)

  • Pan był z Józefem i dlatego wiodło mu się dobrze i był w domu swego pana, Egipcjanina. (Księga Rodzaju 39, 2)

  • Darzył więc on Józefa życzliwością, tak iż stał się jego osobistym sługą. Uczynił go zarządcą swego domu, oddawszy mu we władanie cały swój majątek. (Księga Rodzaju 39, 4)

  • A odkąd go ustanowił zarządcą swego domu i swojego majątku, Pan błogosławił domowi tego Egipcjanina przez wzgląd na Józefa. I tak spoczęło błogosławieństwo Pana na wszystkim, co [Potifar] posiadał w domu i w polu. (Księga Rodzaju 39, 5)

  • On jednak nie zgodził się i odpowiedział żonie swego pana: Pan mój o nic się nie troszczy, odkąd jestem w jego domu, bo cały swój majątek oddał mi we władanie. (Księga Rodzaju 39, 8)

  • Pewnego dnia, gdy wszedł do domu, aby spełniać swe obowiązki, i nikogo z domowników tam nie było, (Księga Rodzaju 39, 11)

  • Kiedy pan jego usłyszał te słowa swej żony, która mu dodała: Tak postąpił ze mną twój sługa! - zapałał wielkim gniewem. (Księga Rodzaju 39, 19)

  • Po tych wydarzeniach podczaszy i nadworny piekarz króla egipskiego dopuścili się wykroczenia przeciwko swemu panu, przeciwko królowi egipskiemu. (Księga Rodzaju 40, 1)


“A prática das bem-aventuranças não requer atos de heroísmo, mas a aceitação simples e humilde das várias provações pelas quais a pessoa passa.” São Padre Pio de Pietrelcina