Talált 322 Eredmények: iustitiam Dei remissionem Nam veniam. Gratia Dei divina sapientia
mutavit ergo habitum suum vestitusque est aliis vestimentis abiit ipse et duo viri cum eo veneruntque ad mulierem nocte et ait divina mihi in pythone et suscita mihi quem dixero tibi (Liber I Samuelis 28, 8)
dixitque David ad Achis quid enim feci et quid invenisti in me servo tuo a die qua fui in conspectu tuo usque in diem hanc ut non veniam et pugnem contra inimicos domini mei regis (Liber I Samuelis 29, 8)
ad quem Absalom hæc est inquit gratia tua ad amicum tuum quare non isti cum amico tuo (Liber II Samuelis 16, 17)
et adhuc ibi te loquente cum rege ego veniam post te et conplebo sermones tuos (Liber I Regum 1, 14)
et præcedebat sapientia Salomonis sapientiam omnium Orientalium et Ægyptiorum (Liber I Regum 4, 30)
filium mulieris viduæ de tribu Nepthali patre Tyrio artificem ærarium et plenum sapientia et intellegentia et doctrina ad faciendum omne opus ex ære qui cum venisset ad regem Salomonem fecit omne opus ejus (Liber I Regum 7, 14)
super sermonibus tuis et super sapientia tua et non credebam narrantibus mihi donec ipsa veni et vidi oculis meis et probavi quod media pars mihi nuntiata non fuerit major est sapientia et opera tua quam rumor quem audivi (Liber I Regum 10, 7)
magnificatus est ergo rex Salomon super omnes reges terræ divitiis et sapientia (Liber I Regum 10, 23)
reliquum autem verborum Salomonis et omnia quæ fecit et sapientia ejus ecce universa scripta sunt in libro verborum Salomonis (Liber I Regum 11, 41)
responditque vir Dei ad regem si dederis mihi mediam partem domus tuæ non veniam tecum nec comedam panem neque bibam aquam in loco isto (Liber I Regum 13, 8)
et ait unus ex illis veni ergo et tu cum servis tuis respondit ego veniam (Liber II Regum 6, 3)
donec veniam et transferam vos in terram quæ similis terræ vestræ est in terram fructiferam et fertilem vini terram panis et vinearum terram olivarum et olei ac mellis et vivetis et non moriemini nolite audire Ezechiam qui vos decipit dicens Dominus liberabit nos (Liber II Regum 18, 32)