2 Księga Kronik, 33

2. Czynił on to, co jest złe w oczach Pańskich - na modłę ohydnych grzechów ludów, które Pan wypędził przed Izraelitami.

Versi relativi a 2 Księga Kronik, 33:

Rozdział 33 z 2 Kronik opowiada historię Manasseha, syna Ezechiasza, który panował w Judy przez 55 lat i zrobił to, co było złe w oczach Pana, prowadząc ludzi do bałwochwalstwa i praktyki obrzydliwości. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w rozdziale:

2 Królów 21:9: „Ale nie słyszeli; a Manasseh zmusił ich do wydobywania więcej niż narodów, które Pan zniszczył przed dziećmi Izraela”. Ten werset ilustruje rozszerzenie apostazji Manasseh i jako wpłynęło to nie tylko na niego, ale wszystkich ludzi Judy.

Izajasza 55:7: „Zostaw niegodziwych na swoją drogę, a złego człowieka Jego myśli i nawróć się do Pana, aby był dla niego sympatyczny; stać się naszym Bogiem, ponieważ wspaniale jest wybaczyć”. Ten werset mówi o znaczeniu nawrócenia i pokuty, podkreślając, że Bóg jest miłosierny i chętny do wybaczenia tym, którzy zwracają się do Niego.

Psalm 32:5: „Przyznaję się do grzechu, a moja niegodziwość nie ukrywała się. Ten psalm podkreśla znaczenie wyznania grzechów i tego, jak może to prowadzić do przebaczenia i przywrócenia.

2 Kroniki 34:27: „Albowiem twoje serce udało się i pokornie przed Bogiem, słuchając jego słów przeciwko temu miejscem i przeciwko jego mieszkańcom i upokorzonym przede mną, i rozerwałem ubrania i płakałem przede mną, również przede mną płakałem Słyszałem, mówi Pan. " Ten werset opowiada o odpowiedzi Boga na pokorę i pokucie, wskazując, że jest gotów wybaczyć i usłyszeć tych, którzy zwracają się do Niego.

2 Koryntian 7:10: „Dla smutku według Boga powoduje pokutę za zbawienie, które nikt nie przynosi ważności; ale smutek świata powoduje śmierć”. Ten werset podkreśla znaczenie smutku i bólu w życiu chrześcijańskim, wskazując, że może prowadzić do pokuty i zbawienia.