2 Księga Samuela, 7

14. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich.

Versi relativi a 2 Księga Samuela, 7:

2 Samuel 7 opowiada o ważnym dialogu między Bogiem a królem Dawidem, w którym Bóg obiecuje Dawidowi trwałe potomstwo i wieczne królestwo. Co więcej, rozdział opisuje również, w jaki sposób Dawid chce zbudować świątynię dla Boga, ale jest informowane, że jego Syn wykonałby to zadanie. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w 2 Samuela 7:

2 Samuel 7:12: „Kiedy ukończysz swoje dni i odpoczywasz z rodzicami, ustanowię twojego syna za tobą i potwierdzę swoją opłatę królewską”. Ten werset jest początkiem obietnicy, którą Bóg sprawia, że ​​Dawid trwałego potomstwa i wieczne królestwo.

2 Samuel 7:16: „Twój dom i twoje królestwo będą na zawsze bezpieczne przede mną; twój tron ​​zostanie założony na zawsze”. Bóg obiecuje Dawidowi, że jego dynastia będzie wieczna.

Psalm 89:3-4: „Zrobiłem przymierze z wybranym, przysięgałem mojego sługi David: Na zawsze ustanowię twoje potomstwo i wzmocnię tron ​​dla wszystkich pokoleń”. Ten psalm potwierdza obietnicę Boga dla Dawida z trwałego potomstwa.

Izajasza 9:6-7: „Bo urodził się dla nas chłopiec, Syn został nam przekazany; rząd jest na jego ramionach; a jego imię brzmi: Wspaniały doradca, Bóg silny, wieczny ojciec, książę pokoju. Rozszerzy swoją domenę, a nad tronem Dawida i Jego Królestwa będzie niekończący się pokój, które odtąd i na wieki utrzyma sprawiedliwość i sprawiedliwość. Ten proroczy fragment odnosi się do obietnicy Boga dla Dawida z wiecznego pochodzenia i sprawiedliwego królestwa.

Dzieje 2:29-31: „Bracia, pozwolą ci powiedzieć z szczerością, że patriarcha Dawid zmarł i został pochowany, a jego grób jest wśród nas do dziś. Będąc prorokiem, wiedział, że Bóg obiecał z przysięgą tej Jego potomków osiedliłby się na jego tronie. Przewidywając to, David mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ​​nie został porzucony w Hadesie, ani jego ciało nie doświadczyło korupcji ”. Piotr cytuje Dawida, aby pokazać, że zmartwychwstanie Jezusa jest dowodem wierności Bożej obietnicy wiecznego pochodzenia Dawida.