Księga Ezechiela, 44

28. Nie będą mieli dziedzicznej posiadłości: to Ja jestem ich dziedziczną posiadłością, i nie ma się im dawać nic na własność w Izraelu: to Ja jestem ich własnością.

Versi relativi a Księga Ezechiela, 44:

Ezechiel 44 to rozdział, który zajmuje się przywróceniem świątyni i służbą kultu Boga. W tym rozdziale Bóg mówi o znaczeniu posiadania wiernych i świętych, którzy właściwie wypełniają swoje obowiązki i szanują swoje prawa. Wspomniana jest także rola Lewitów, którzy pomagają kapłanom w ich zadaniach. Następnie pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Ezechiela 44:

Kapłańska 10:10-11: „Że możesz zmienić Święty i Pluspryt i nieczyste i czyste. I abyś mógł nauczyć dzieci Izraela wszystkich ustaw, które Pan z nimi przemówił przez Mojżesza”. Ten werset mówi o znaczeniu rozróżnienia między tym, co jest święte, a co wulgarne, oraz nauczanie przykazań Boga dla dzieci Izraela.

1 Piotra 2:9: „Ale ty jesteś wybranym pokoleniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, nabytym ludem, że możesz ogłosić cnoty tego, który powołał cię z ciemności do jego cudownego światła”. Ten werset mówi o roli chrześcijan jako kapłanów, którzy zostali powołani do ogłoszenia cnót Boga i życia świętego.

1 Tymoteusza 4:14: „Dar, który jest w was, nie jest pogardzany, co zostało ci podane, z nałożeniem rąk prezbiterium”. Ten werset mówi o znaczeniu rozpoznawania i wykorzystywania duchowych darów, które Bóg dał nam do służenia swemu ludowi i wypełniania Jego woli.

2 Kroniki 29:34: „Ale kapłani byli nieliczni i nie mogli wyłusować całej spalonej oferty; więc ich bracia, Lewici, pomagali im, dopóki praca się nie skończy i dopóki inni kapłani się uświęcili, ponieważ lewici oni są byli bardziej proste w sercu, aby uświęcić siebie niż kapłani ”. Ten werset opowiada o roli Lewitów, aby pomóc kapłanom w ich zadaniach oraz o tym, jak bardziej ostrożni byli uświęcenie siebie niż sami kapłani.

Hebrajczyków 7:26-27: „Dla takiego arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskazitelnego, oddzielonego od grzeszników i uczynionych bardziej wysublimowanymi niż niebiosa, co nie potrzebuje, podobnie jak soki, oferowanie ofiar, pierwszy w ciągu dnia, to robi dzień, nie. Jego własne grzechy, a potem dla osób ludu; bo to kiedyś to zrobiło, ofiarowując siebie. ” Ten werset mówi o Jezusie Chrystusie jako o naszym wysokim doskonałym księdzu, który ofiarował się jako ofiara za nasze grzechy i pojednał nas z Bogiem.