1 I mówiła Judyta: Uderzcie w bębny na cześć mojego Boga, zagrajcie Panu na cymbałach, zanućcie Mu psalm i pieśń uwielbienia, wysławiajcie i wzywajcie Jego imię!
2 Ponieważ Pan jest Bogiem, który niszczy wojny, bo do swego obozu pośród ludu prowadząc, wyrwał mnie z rąk mych prześladowców.
3 Aszszur przybył z gór od północy, przyszedł z miriadami swoich sił zbrojnych, mnóstwo ich obsadziło potoki, a konnica ich okryła wzgórza.
4 Mówił, że wypali góry moje, a młodzieńców moich mieczem wytnie, niemowlęta moje o ziemię rozbije, moje dzieci wyda na łup, a dziewice moje na grabież.
5 Lecz Pan Wszechmogący pokrzyżował im szyki ręką kobiety.
6 Albowiem mocarz ich nie zginął z ręki młodzieńców, ani nie uderzyli na niego synowie tytanów, ani nie napadli na niego olbrzymi giganci, ale Judyta, córka Merariego, obezwładniła go pięknością swojego oblicza.
7 Zdjęła bowiem swoje szaty wdowie, aby wywyższyć uciśnionych w Izraelu, namaściła twarz swoją olejkami.
8 Włosy swoje związała pod zawojem i ubrała szaty swoje, aby go oszukać.
9 Sandały jej przykuły jego oko, jej piękność usidliła jego duszę, a miecz przeciął kark jego.
10 Zlękli się Persowie jej odwagi, a Medów przeraziła swoją śmiałością.
11 Niedawno podnieśli krzyk uciśnieni moi rodacy i słabych moich ogarnął lęk i przerażenie: podnieśli jednak swój głos, a tamci uciekli.
12 Dzieci młodych matek ich poprzebijały, przekuły ich jak uciekających niewolników. Zginęli w bitwie z Panem moim.
13 Bogu memu chcę zaśpiewać pieśń nową: Panie, jesteś wielki i przesławny, przedziwny w sile swojej i niezwyciężony.
14 Niech Ci służy wszelkie Twoje stworzenie, bo Ty rzekłeś i stało się. Tyś posłał Twego ducha, a on zbudował wszystko, i nie ma nikogo, kto by się sprzeciwił Twemu głosowi.
15 Góry bowiem poruszają się od podstaw razem z wodami, a skały jak wosk się topią przed Tobą, ale dla bojących się Ciebie Ty jesteś łaskawy.
16 Chociaż za mała jest wszelka ofiara, by wonią przyjemną była dla Ciebie, i za mało wszelkiego tłuszczu na całopalenie dla Ciebie, lecz ten, który boi się Pana, będzie wielki po wszystkie czasy.
17 Biada poganom, którzy powstają przeciw memu narodowi: Pan Wszechmocny ich ukarze w dzień sądu, ześle w ich ciało ogień i robactwo, i jęczeć będą z bólu na wieki.
18 A kiedy potem przybyli do Jerozolimy i oddali pokłon Bogu, a lud się oczyścił, złożyli swoje całopalenia, ofiary dobrowolne i dary.
19 Judyta zaś ofiarowała wszystkie sprzęty Holofernesa, które jej podarował lud. Także kotarę, którą sama wzięła z jego sypialni, ofiarowała Bogu.
20 Lud radował się przed świątynią w Jerozolimie przez trzy miesiące, a Judyta była razem z nimi.
21 Po tych dniach każdy wrócił do swego dziedzictwa. Judyta również wróciła do Betulii i pozostała tam zarządzając swoim majątkiem. I była sławną do końca życia w całym kraju.
22 Wielu pragnęło ją wziąć za żonę, ale żaden mężczyzna nie zbliżył się do niej przez wszystkie dni jej życia, począwszy od dnia, w którym zmarł jej mąż Manasses i połączył się ze swymi przodkami.
23 I zestarzała się bardzo i dożyła w domu męża swego stu pięciu lat. Niewolnicę swoją obdarzyła wolnością. Zmarła w Betulii i pochowano ją w pieczarze grobowej jej męża Manassesa.
24 Dom Izraela opłakiwał ją przez siedem dni. Przed śmiercią swoją rozdała cały swój majątek krewnym swego męża Manassesa i krewnym ze swojej rodziny.
25 I nie było więcej nikogo, kto by niepokoił synów Izraela ani za życia Judyty, ani też przez długi czas po jej śmierci.
Versículos relacionados com Księga Judyty, 16:
Sędziowany 16 opowiada śpiew Sędziów po zwycięstwie nad generałem Asyryjskim Holofernes. Dziękuje Bogu, że dał swoją siłę i odwagę, aby przezwyciężyć wroga swojego ludu. Następujące wersety są związane z wdzięcznością i uwielbieniem Bogu za ich pomoc i ochronę.
Psalm 66:19-20: „Ale Bóg mnie wysłuchał; odpowiedział na moją modlitwę. Błogosławiony Boga, który nie odrzucił mojej modlitwy ani nie popychał ode mnie swojej miłości!” Ten psalm mówi o wdzięczności Bogu za wysłuchanie i odpowiedział na modlitwy tych, którzy Go szukają.
Psalm 118:21: „Dziękuję, ponieważ odpowiedziałeś mi i byłeś moim zbawieniem”. Ten psalm wyraża również wdzięczność Bogu za odpowiedź na modlitwy i przyznał zbawienie.
Psalm 144:1-2: „Błogosławiony Bądź Pan, moja skała, który poprowadził moje ręce do bitwy i palcami do wojny. On jest moją lojalną miłością, moją fortecą i moją wysoką wieżą, moją wyzwolicielką, moją tarczą, Who bierze, kto bierze schronienie. Poddaje mi narody. ” Ten psalm mówi o pomocy Boga w czasach bitwy i konfliktu.
Izajasza 25:1: „Panie, jesteście moim Bogiem; wywyższam was i chwalę wasze imię, bo zrobiłeś cudowne rzeczy; wasza starożytna rada jest prawdziwą i stanowczością”. Ten werset wyraża kult Boga za jego cudowne dzieła i ich doskonałe plany.
2 Samuel 22:47: „Niech żyj Panu, moja skała! Błogosławiony Bądź moim Bogiem, skałą mojego zbawienia!” Ten werset pokazuje zaufanie do Boga jako źródła zbawienia i siły w trudnych czasach.
Capitoli: