1 Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem:
2 Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasądzono,
3 czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania,
4 czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów,
5 czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,
6 czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania,
7 czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia,
8 czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.
9 Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje?
10 Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili.
11 Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.
12 Poznałem, że dla niego nic lepszego, niż cieszyć się i o to dbać, by szczęścia zaznać w swym życiu.
13 Bo też, że człowiek je i pije, i cieszy się szczęściem przy całym swym trudzie - to wszystko dar Boży.
14 Poznałem, że wszystko, co czyni Bóg, na wieki będzie trwało: do tego nic dodać nie można ani od tego coś odjąć. A Bóg tak działa, by się Go ludzie bali.
15 To, co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest; Bóg przywraca to, co przeminęło.
16 I dalej widziałem pod słońcem: w miejscu sądu - niegodziwość, w miejscu sprawiedliwości - nieprawość.
17 Powiedziałem sobie: Zarówno sprawiedliwego jak i bezbożnego będzie sądził Bóg: na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony.
18 Powiedziałem sobie: Ze względu na synów ludzkich tak się dzieje. Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli, że sami przez się są tylko zwierzętami.
19 Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością.
20 Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca.
21 Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?
22 Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł, gdyż taki jego udział. Bo któż mu pozwoli widzieć, co stanie się potem?
Versículos relacionados com Księga Koheleta, 3:
Ecclesiastes 3 to rozdział, który dotyczy dualizmu życia i czasu, pokazującym, że jest właściwy czas na wszystko pod niebo, takie jak urodzone, umierające, sadzenie, kochanie, nienawidzenie, płacz, śmiech, między innymi. Niektóre z omawianych tematów to przemijanie życia, nieuchronność śmierci i znaczenie skorzystania z każdej chwili.
Psalm 90:12: „Naucz nas mówić naszym dniom, że nasze serce dociera do mądrości”. Psalmista prosi Boga, aby nauczył go, jak powiedzieć swoim dniom, aby mógł żyć mądrze i świadomie, uznając zwięzłość życia.
Jakub 4:14: „Czy nawet nie wiesz, co stanie się z tobą jutro! Jakie jest twoje życie? Jesteś jak mgła, która pojawia się przez trochę czasu, a potem rozprasza”. Apostoł James podkreśla także zwięzłość życia i jego niepewność, pamiętając, że życie ludzkie jest jak mgła, która szybko znika.
Hebrajczyków 9:27: „I tak jak mężczyźni kazani umrzeć raz, po tym, osąd”. Autor Hebrajczyków podkreśla, że śmierć jest nieunikniona i że wszyscy będą musieli uwzględnić Boga w ostatnim wyroku.
Psalm 39:4: „Daj mi, panie, mój koniec i jaka jest miara moich dni, aby wiedzieć, jak bardzo jestem kruche”. Psalmista płacze do Boga, aby pokazać mu zwięzłość życia i jego kruchość, uznając, że jego istnienie jest skończone i musi cieszyć się każdą chwilą.
Mateusza 6:34: „Dlatego nie martw się o jutro, bo jutro przyniesie twoje własne obawy. Twoje własne zło jest wystarczające”. Jezus uczy, że powinniśmy żyć jednym dniem, nie martwiąc się nadmiernym przyszłością, ale skorzystanie z teraźniejszości.
Capitoli: