1 Biada mi, żem się stał jak pokłosie w lecie, jak resztki po winobraniu: nie ma grona do zjedzenia ani wczesnej figi, której łaknę.
2 Wyginął z ziemi pobożny, prawego nie ma między ludźmi; wszyscy bez wyjątku na krew czyhają, jeden na drugiego sieć nastawia.
3 Do złego - choćby obu rękoma; do czynienia dobrze książę żąda złota, sędzia podarunku; dostojnik według swego upodobania rozstrzyga i wspólnie sprawę przekręcają.
4 Najlepszy z nich - jak cierń, najsprawiedliwszy z nich - jak płot kolczasty. Dzień stróżów twoich, nawiedzenia twego nadszedł; teraz padnie na nich popłoch.
5 Nie ufajcie przyjacielowi, nie zawierzajcie powiernikowi, nawet przed tą, która spoczywa na twoim łonie, strzeż wrót ust swoich.
6 Bo syn znieważa ojca, córka powstaje przeciw swej matce, synowa przeciw swej teściowej: nieprzyjaciółmi człowieka są jego domownicy.
7 Ale ja wypatrywać będę Pana, wyczekiwać na Boga zbawienia mojego: Bóg mój mnie wysłucha.
8 Nie wesel się nade mną, nieprzyjaciółko moja; choć upadłem, powstanę, choć siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją.
9 Gniew Pański muszę znieść, bom zgrzeszył przeciw Niemu, aż rozsądzi moją sprawę i przywróci mi prawo; wywiedzie mnie na światło, będę oglądał zbawcze Jego dzieła.
10 Gdy to ujrzy nieprzyjaciółka moja, wstydem się okryje ta, która mówiła do mnie: Gdzie jest Pan, twój Bóg? Oczy moje patrzeć będą na nią: teraz będzie zdeptana jak błoto uliczne.
11 Oto dzień odbudowy twych murów! W owym dniu granica [twoja] będzie sięgać daleko.
12 W owym dniu aż do ciebie przyjdą od Asyrii - aż po Egipt i od Tyru - aż po Rzekę, i od morza do morza, i do góry do góry.
13 Lecz ziemia będzie na spustoszenie z powodu jej mieszkańców, przez owoc ich postępków.
14 Paś lud Twój laską Twoją, trzodę dziedzictwa Twego, co mieszka samotnie w lesie - pośród ogrodów. Niech wypasają Baszan i Gilead jak za dawnych czasów.
15 Jak za dni Twego wyjścia z ziemi egipskiej ukaż nam dziwy!
16 Ujrzą przeto narody i będą zawstydzone mimo całej potęgi swojej; położą rękę na usta, uszy ich będą głuche.
17 Proch lizać będą jak wąż, jak to, co pełza po ziemi; wyjdą dygocąc z warowni swoich przed Pana, Boga naszego, drżeć będą i lęk odczuwać przed Tobą.
18 Któryż Bóg podobny Tobie, co oddalasz nieprawość, odpuszczasz występek Reszcie dziedzictwa Twego? Nie żywi On gniewu na zawsze, bo upodobał sobie miłosierdzie.
19 Ulituje się znowu nad nami, zetrze nasze nieprawości i wrzuci w głębokości morskie wszystkie nasze grzechy.
20 Okażesz wierność Jakubowi, Abrahamowi łaskawość, co poprzysiągłeś przodkom naszym od najdawniejszych czasów.
Versículos relacionados com Księga Micheasza, 7:
Rozdział 7 Micheasza dotyczy zepsucia ludu Izraela i nadzieją odkupienia poprzez miłosierdzie Boga. Micheasz wzywa sprawiedliwość, wskazując na hipokryzję i nieuczciwość osób na stanowiskach władzy. Następnie zwraca się do Boga, ufając Jego dobroci i obietnicy przebaczenia i odbudowy. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami rozdziału:
Izajasza 1:18: „Chodź i powiedzmy Pana:„ Nawet jeśli twoje grzechy są jak szkarłatne, staną się białe jak śnieg; nawet jeśli są czerwone jak Carmesim, staną się jak biała wełna ”. Ten werset mówi o obietnicy przebaczenia i czystości, którą Bóg oferuje swego ludu, nawet jeśli jego grzechy są poważne.
Psalm 103:8-10: „Pan jest miłosierny i współczujący, cierpliwy i pełen miłości. Nie oskarża ani nie jest urażony na zawsze; nie traktuje nas jak nasze grzechy, ani nie wracamy do naszych otworów”. Ten psalm opisuje dobroć i miłosierdzie Boga, które nie traktują nas tak, jak na to zasługujemy, ale oferuje przebaczenie i miłość.
Przysłów 28:13: „Które obejmuje twoje przestępstwa, nigdy się nie powiadomi, ale to, co wyznaje ich i osiągnie miłosierdzie”. Ten werset mówi o znaczeniu wyznania naszych grzechów i szukania przebaczenia, zamiast próbowania ich ukrycia lub uzasadnienia.
Jeremiasz 31:34: „Nikt inny nie nauczy twojego bliźniego, ani twojego brata, mówiąc:„ Poznaj Pan ”, ponieważ wszyscy poznają mnie od najmniejszego do największego”, mówi Pan. Albowiem wybaczę ich niegodziwości i nie pamiętam już ich grzechów. „Ten werset mówi o obietnicy Boga, aby wybaczyć i zapomnieć o naszych grzechach, czyniąc nas naprawdę ich ludem.
Efezjan 2:8-9: „Bo łaskę jesteście zbawieni, przez wiarę; i to nie pochodzi od was, jest to dar Boga. Nie pochodzi z dzieł, aby nikt nie mógł chwalić”. Ten werset mówi o zbawieniu przez łaskę Boga, a nie dla naszych własnych dzieł lub zasług. Przypomina nam to, że odkupienie i przebaczenie są darami od Boga dla Jego ludu, a nie czymś, na co możemy zyskać lub zasłużyć.
Capitoli: