Fondare 117 Risultati per: Salvatorem Rex Iudaeorum
“Spartianorum principes et civitas Simoni sacerdoti magno et senioribus et sacerdotibus et reliquo populo Iudaeorum fratribus salutem. (Liber I Maccabaeorum 14, 20)
et scripsimus, quae ab eis erant dicta in conciliis populi sic: “Numenius Antiochi et Antipater Iasonis filius, legati Iudaeorum, venerunt ad nos renovantes nobiscum amicitiam”. (Liber I Maccabaeorum 14, 22)
Et suscepit Simon et placuit ei, ut summo sacerdotio fungeretur et esset dux et princeps gentis Iudaeorum et sacerdotum et praeesset omnibus”. (Liber I Maccabaeorum 14, 47)
Et misit rex Antiochus filius Demetrii epistulas ab insulis maris Simoni sacerdoti et principi gentis Iudaeorum et universae genti, (Liber I Maccabaeorum 15, 1)
et erant continentes hunc modum: “Rex Antiochus Simoni sacerdoti magno et gentis principi et genti Iudaeorum salutem. (Liber I Maccabaeorum 15, 2)
Legati Iudaeorum venerunt ad nos amici nostri et socii renovantes pristinam amicitiam et societatem, missi a Simone principe sacerdotum et populo Iudaeorum. (Liber I Maccabaeorum 15, 17)
Exemplum autem eorum scripserunt Simoni principi sacerdotum et populo Iudaeorum. (Liber I Maccabaeorum 15, 24)
At ille velociter sumpsit Nicanorem Patrocli de primoribus amicis et misit, datis ei de permixtis gentibus armatis non minus viginti milibus, ut universum Iudaeorum genus deleret; adiunxit autem ei et Gorgiam virum militarem et in bellicis rebus expertum. (Liber II Maccabaeorum 8, 9)
Constituit autem Nicanor, ut regi tributum, quod Romanis erat dandum, duo milia talentorum de captivitate Iudaeorum suppleret; (Liber II Maccabaeorum 8, 10)
Facinorosissimus autem Nicanor, qui mille negotiantes ad Iudaeorum venditionem adduxerat, (Liber II Maccabaeorum 8, 34)
Elatus autem ira arbitrabatur se etiam iniuriam illorum, qui se fugaverant, in Iudaeos retorquere; ideoque iussit, ut auriga sine intermissione iter perficeret, caelesti iam eum comitante iudicio. Ita enim superbe locutus erat: “Congeriem sepulcri Iudaeorum Hierosolymam faciam, cum venero illo”. (Liber II Maccabaeorum 9, 4)
Et decreverunt communi praecepto et decreto universae genti Iudaeorum omnibus annis agere dies istos. (Liber II Maccabaeorum 10, 8)