2 Księga Kronik, 13

11. Każdego ranka i wieczora składają Panu całopalne ofiary, wonne kadzidła, [troszczą się o] chleby pokładne na czystym stole, o złoty świecznik i jego lampy, aby płonęły co wieczór, albowiem my przestrzegamy zarządzeń Pana, Boga naszego, wy zaś opuściliście Go.

Wersety związane z 2 Księga Kronik, 13:

2 Kroniki 13 opowiada o wojnie między Abias, królem Judy i Jeroboamem Królem Izraela, który zbuntował się przeciwko Robanowi i utworzył oddzielone królestwo. Podczas bitwy Abias wygłasza przemówienie, które przypominają lud Judai przymierza, który Bóg dokonał z Dawidem i jego potomkami, oraz tego, jak to przymierze dało im moralną przewagę nad Izraelem.

Psalm 78:9: „Synowie Efraima, uzbrojeni i przynoszący łuki, odwrócili się w dniu bitwy”. Ten werset mówi o zdradzie i dezercji plemienia Izraela podczas bitwy, która mogła być podobna do zdrady Jeroboam przez niektórych jego ludzi.

Psalm 78:35: „I pamiętali, że Bóg był Jego skałą i najwyższym Bogiem Jego Odkupicielem”. Ten werset przypomina znaczenie zaufania Bogu i zapamiętywania Jego obietnic w trudnych czasach, takich jak bitwa między Judą a Izraelem.

Psalm 78:71: „Po owce dał mu pastora i Jakuba, jego lud, Izrael, jego dziedzictwo”. Ten werset opowiada o tym, jak Bóg wybrał Dawida, prostego pasterza owcę, do bycia królem Izraela i prowadzenia swego ludu, pamiętając przymierze wykonane z Dawida, o którym Abias wspomina w swoim przemówieniu.

Izajasza 55:3: „Dołącz uszy i przyjdź do mnie; słyszę, a twoja dusza będzie żyć; bo zrobię wieczny pakt, dając ci solidne korzyści z Dawida”. Ten werset opowiada o zaproszeniu Boga do swego ludu, oferując im życie i wieczne przymierze, które można interpretować jako odniesienie do przymierza Bożego z Dawidem, o którym wspomina Abias.

Psalm 33:16: „Nie ma króla, który ratuje się w Wielkiej Armii; nawet odważny człowiek pozbywa się dużej siły”. Ten werset przypomina, że ​​zwycięstwo w bitwie zależy nie tylko od wielkości lub siły armii, ale także od woli Boga i sprawiedliwości sprawy.