Księga Ezechiela, 42

8. Albowiem długość sal, które leżały przy dziedzińcu zewnętrznym, wynosiła pięćdziesiąt łokci, a tamtych przed główną budowlą - sto łokci.

Wersety związane z Księga Ezechiela, 42:

W Ezechielu prorok otrzymuje widok świątyni i jego sanktuarium. Rozdział opisuje precyzyjne miary dla pokoi i korytarzy świątyni, a także dla otaczającego go obszaru. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Ezechiela 42:

Exodus 26:33: „I powiesisz welon pod wspornikami i zabierzesz arkę zeznań do zasłony; a zasłona rozdzieli was między sanktuarium a najświętszym miejscem”. Ten werset opisuje, w jaki sposób zasłona oddzieliła sanktuarium od najświętszego miejsca i ma znaczenie dla opisu świątyni w Ezechiela 42, która ma również oddzielny obszar dla sanktuarium i najświętszego miejsca.

1 Królowie 6:5: „Ab na ścianę domu, który był w środku, zbudował podłogi wokół ścian domu, wokół świątyni i sanktuarium; i tworzył kamery”. Ten werset mówi o budowie świątyni Salomona, która można postrzegać jako precedens wizji świątyni opisanej w Ezechiela 42.

Ezechiel 41:13: „W ten sposób zmierzyłem dom, a mianowicie sześć łokci szerokości na bok i sześć łokci szerokości drugiej strony, co było szerokością tabernakulum”. Ten werset jest kontynuacją opisu świątyni, który rozpoczyna się w Ezechiela 40 i rozciąga się na Ezechiela 42, w tym dokładne pomiary szerokości świątyni.

Ezechiel 43:7: „I powiedział do mnie, synu człowieka, to jest miejsce mojego tronu i miejsce roślin moich stóp, gdzie na zawsze zamieszkam między synami Izraela; i dom Izraela będzie Nie zanieczyszczają się, ale moje święte imię, ani oni, ani ich królowie, z ich prostytucją i zwłokami ich królów w ich UPS ”. Ten werset jest ważny, ponieważ ustanawia cel świątyni opisanej w Ezechielu, jako miejsce, w którym Bóg będzie mieszkać wśród dzieci Izraela na zawsze.

Hebrajczyków 9:24: „Ponieważ Chrystus nie wszedł do sanktuarium wykonanej rękami, postacią prawdziwego, ale w tym samym niebie, aby pojawić się dla nas przed twarzą Boga;” Ten werset wskazuje na różnicę między świątynią fizyczną opisaną w Ezechiela 42 a prawdziwym niebiańskim sanktuarium, które Chrystus wszedł, i podkreśla znaczenie relacji świątyni fizycznej z rzeczywistością duchową.