1 Modlitwa błagalna proroka Habakuka, na wzór lamentacji.
2 Usłyszałem, o Panie, Twoje orędzie, zobaczyłem, o Panie, Twe dzieło. Gdy czas nadejdzie, niech ono odżyje, gdy czas nadejdzie, pozwól nam je poznać, w zapale gniewu pomnij na swą litość!
3 Bóg przychodzi z Temanu, Święty z góry Paran. Majestat Jego okrywa niebiosa, a ziemia pełna jest Jego chwały.
4 Wspaniałość Jego podobna do światła, promienie z rąk Mu tryskają, w nich to ukryta moc Jego.
5 Zaraza idzie przed Jego obliczem, w ślad za Nim gorączka śmiertelna.
6 Gdy On występuje, trzęsie się ziemia i drżą narody pod Jego spojrzeniem; rozpadają się góry prastare, uniżają pagórki odwieczne, te ścieżki Jego od pradawnych czasów.
7 Widzę klęską dotknięte mieszkania Kuszanu, chwiejące się namioty ziemi Madian.
8 Czy na rzeki gniewasz się, Panie? Czy na rzeki (wybuchł) gniew Twój? Czy na morze - Twoja zapalczywość, że wsiadasz na swoje konie, na swoje rydwany zwycięskie?
9 Łuk Twój obnażony, a kołczan pełen strzał, dla rzek otwierasz ziemię.
10 Na widok Twój trzęsą się góry, ulewa deszczu runęła. Wielka Otchłań głos swój podniosła, wysoko uniosła swe ręce.
11 Słońce i księżyc stoją w swoim miejscu z powodu blasku lecących Twych strzał i jasności lśnienia Twej dzidy.
12 Rozgniewany kroczysz po ziemi, w zapalczywości swej depczesz narody.
13 Wyszedłeś w celu ocalenia swego ludu, w celu wybawienia Twego pomazańca. Zburzyłeś dom bezbożnego, odsłoniłeś fundament aż do nagiej skały.
14 Przeszyłeś strzałami wodza ich wojska, które naciera, aby nas zgubić - radując się jak ten, co w ukryciu wyniszcza biednego.
15 W morze wdeptałeś jego konie, w kipiącą topiel wód mnogich.
16 Usłyszałem i serce moje struchlało, na głos ten zadrżały me wargi, przenikła trwoga me kości, kroki się moje zachwiały. W spokoju jednak wyglądam dnia utrapienia, który nadchodzi na lud, co nas gnębi.
17 Drzewo figowe wprawdzie nie rozwija pąków, nie dają plonu winnice, zawiódł owoc oliwek, a pola nie dają żywności, choć trzody owiec znikają z owczarni i nie ma wołów w zagrodach.
18 Ja mimo to w Panu będę się radować, weselić się będę w Bogu, moim Zbawicielu.
19 Pan Bóg - moja siła, uczyni nogi moje podobne jelenim, wprowadzi mnie na wyżyny. Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe.
Versículos relacionados com Księga Habakuka, 3:
Rozdział 3 Habakuk jest modlitwą proroka, w której wyraża swoją pewność siebie w Bogu, nawet w obliczu trudności i przeciwności, przed którymi zmagali się lud Judy. Rozpoznaje wielkość i moc Boga i prosi go, aby interweniował, aby ocalić swój lud. Poniżej znajduje się pięć wersetów z innych książek biblijnych, które odnoszą się do tematów omówionych w Habakkuk 3:
Psalm 18:2: „Pan jest moją skałą, moją fortecą i moim wyzwoleniem; mój Bóg jest moją skałą, w której schronię. On jest moją tarczą i mocą, która mnie ratuje, moja wieża”. Ten werset mówi o zaufaniu do Boga jako obrońcy i Zbawiciela, podobnie jak Habakkuk wyraził w swojej modlitwie.
Psalm 46:1: „Bóg jest naszym schronieniem i naszą fortecą, pomoc zawsze obecna w przeciwnościach”. Ten werset wzmacnia ideę, że Bóg jest bezpiecznym i ciągłym schronieniem dla tych, którzy Mu ufają, nawet jeśli napotykają trudności.
Izajasza 40:28: „Czy nie wiesz, nigdy nie słyszałem? Pan jest wiecznym Bogiem, Stwórcą całej ziemi. Nie jest zmęczony ani wyczerpany; Jego mądrość jest niezgłębiona”. Ten werset podkreśla wielkość i moc Boga, centralne tematy modlitwy Habakkuka.
Psalm 144:5: „Zejdź, panie, z niebios; dotyka wzgórz, że mogą palić”. Ten werset składa prośbę Boga do interwencji na Ziemi, podobnie jak Habakkuk prosi go o uratowanie swego ludu.
Izajasza 35:4: „Powiedz zniechęcone serce:„ Bądź silny, nie bój się! Zobacz swój Bóg: Zemsta przychodzi, boska zemsta; przychodzi, aby je uratować. ”„ Ten werset przynosi przesłanie zachęty tym, którzy są doświadczając trudności, podobnie jak Habakkuk stara się zachęcić lud Judy w modlitwie.
Rozdziały: