Księga Hioba, 14

19. woda zniszczy kamienie, fala podmyje glebę; i Ty nadzieję niweczysz w człowieku.

Wersety związane z Księga Hioba, 14:

W rozdziale 14 pracy postać wyraża swoją udrękę w obliczu zwięzłości ludzkiego życia i nieuchronności śmierci. Zastanawia się, czy po śmierci będzie nadzieja i zastanowi się nad przemianą ludzkiej egzystencji. Wersety wybrane poniżej dotyczą tematów związanych z kruchością ludzkiego życia i nadzieją w Bogu.

Psalm 39:4-5: „Daj mi, Panie, mój koniec i miara moich dni Czym jestem, jak jestem kruchony. Oto moje dni zrobiły jako dłoń; czas mojego życia to nic takiego jak nic nie jest jak nic Zanim w rzeczywistości każdy człowiek, bez względu na to, jak stanowcze jest całkowicie próżność ”. Ten psalm wyraża tę samą udrękę obecną w sercu Job o kruchości ludzkiego życia i zwięzłości czasu.

Psalm 90:12: „Naucz nas mówić naszym dni, że możemy dotrzeć do mądrego serca”. Ten psalm dotyczy również przemijania życia ludzkiego i znaczenia wyceny każdej chwili, jakby to było ostatnie.

1 Koryntian 15:51-52: „Oto mówię tutaj tajemnicę: w rzeczywistości nie wszyscy będziemy spać, ale wszyscy zostaniemy przekształceni w otwarte i bliskie oko przed ostatnią trąbką; bo trąbka zabrzmi, A one martwi będą nieprawidłowe z niepoprawnym, a my zostaniemy przekształceni. ” W tym wersecie Paweł mówi o nadziei w zmartwychwstaniu i transformacji ludzkiego ciała w uwielbione ciało.

2 Koryntian 4:16-18: „Dlatego nie rozkładamy się; ale chociaż nasz zewnętrzny człowiek jest zepsuty, wnętrze odnawia się z dnia na dzień. Ponieważ nasze światło i chwilowe ucisk wytwarza dla nas wieczną wagę. bardzo doskonałej chwały; nie zwracając na nas uwagi w rzeczy, które są widziane, ale w tych, które nie są widoczne; dla tych, którzy widzą, są doczesne, a ci, którzy nie widzą, są wieczne ”. W tym wersecie Paweł mówi o znaczeniu utrzymania nadziei w życiu wiecznym, nawet pośród udręk i trudności w życiu ziemskim.

Objawienie 21:4: „A Bóg oczyści z oczu każdą łzą; i nie będzie już śmierci, nie płacząc, bez płaczu, bez bólu; bo pierwsze rzeczy są przekazywane”. Ten werset mówi o nadziei w życiu wiecznym w nowym niebie i nowej ziemi, gdzie nie będzie więcej bólu, śmierci ani smutku.