Księga Sedziów, 17

4. Ale on zwrócił owo srebro swojej matce. Matka zaś wziąwszy dwieście (syklów) srebra, dała je złotnikowi. On zaś uczynił z nich posążek rzeźbiony i ulany z metalu, który był potem w domu Mikajehu.

Wersety związane z Księga Sedziów, 17:

Sędziowie Rozdział 17 opowiada historię człowieka o imieniu Miki, który stał się idolem i domem bogów. Zatrudnił także lewicę, aby zostać jego prywatnym księdzem. Ta historia ilustruje brak duchowego przywództwa w czasie sędziów, kiedy każdy zrobił to, co uważał za właściwe w jego oczach.

Przysłów 14:12: „Jest sposób, w jaki człowiek wydaje się słuszny, ale ręcznie na temat śmierci”. Werset ten ostrzega przed iluzją, że podąża za naszymi życzeniami i pragnieniami, co może prowadzić do katastrofalnych konsekwencji.

Przysłów 3:5-6: „Zaufaj Panu całego serca i nie mieszaj we własnym zrozumieniu. Rozpoznaje go na wszystkie swoje drogi, a on wyprostuje twoje ścieżki”. Werset ten podkreśla znaczenie zaufania Bogu i szukania Jego woli w naszym życiu, a nie podążaniu za naszymi własnymi drogami.

Jeremiasz 10:14: „Każdy człowiek jest głupi, bez wiedzy; cały Goldsmith jest zawstydzony rzeźbionym obrazem; bo jego obrazy są fałszywe, aw nich nie ma ducha”. Ten werset potępia kult bożków i podkreśla znaczenie rozpoznania prawdziwej natury Boga.

Dzieje 17:24-25: „Bóg, który stworzył świat i wszystko, co istnieje, będąc Panem Nieba i Ziemi, nie mieszka w świątyniach wykonanych przez ludzi; nie jest to podawane przez ludzkie ręce, jakby z niczego z czegoś potrzebny; bo on sam daje wszystkim życie, oddychanie i wszystko; ” Ten werset podkreśla transcendentalną naturę Boga i bezużyteczność próby ograniczenia jej do obiektów lub miejsc fizycznych.

Psalm 81:9: „Nie będziesz mieć przede mną innych bogów. Nie będziesz tobie obrazu rzeźby ani żadne podobieństwo do tego, co jest w niebie, ani pod ziemią, ani w wodach pod ziemią”. Ten werset jest przypomnieniem zakazu kultu bożków i znaczenia umieszczenia Boga w naszym życiu.