Lamentacje Jeremiasza, 1

15. Odtrącił Pan ode mnie wszystkich walecznych, zgromadzenie przeciwko mnie zwołał, by zniszczyć moją młodzież; Pan jak w tłoczni podeptał Dziewicę, Córę Judy.

Wersety związane z Lamentacje Jeremiasza, 1:

Lamentations 1 to pierwszy rozdział Księgi Lamentów, który przedstawia zbiór wierszy, które wyrażają głęboki smutek i żal z powodu zniszczenia Jerozolimy i cierpienia ludu Judy. Rozdział 1 przedstawia Jerozolimę uosobienia samotnej i opuszczonej kobiety, która cierpi boska kara za swoje grzechy. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami poruszonymi w Lamentacjach 1:

Izajasza 64:10: „Wasze święte miasta stały się opuszczone; Syjon stał się pustynią, Jeruzalem w Sillow”. Werset ten opisuje zniszczenie świętych miast i spustoszenie Jerozolimy, która jest głównym tematem lamentacji 1.

Psalm 137:1: „Obok rzek Babilonu osiedlamy się tam i płaczemy, kiedy pamiętamy Syjon”. Ten werset pokazuje ból i smutek wygnańców w Babilonie, którzy pamiętają swoją ojczyznę i płaczą o utratę Jerozolimy.

Izajasza 51:19: „Te dwie rzeczy przyszły do ​​ciebie, na kogo będzie to współczujące? Ten werset pokazuje smutek Boga z powodu cierpienia Jerozolimy i poczucia impotencji w obliczu zniszczenia.

Psalm 22:1: „Boże, mój Boże, dlaczego mnie opuściłeś? Dlaczego znosisz cię od mojej pomocy i słów mojego busty?” Werset ten wyraża poczucie porzucenia i samotności, jakich doświadcza Jeruzalem, uosobienia samotnej kobiety w lamentacjach 1.

Jeremiasz 9:1: „Ach! Dałem mi chatę na pustyni, aby odejść od mojego ludu! Ponieważ wszyscy są cudzołóstwem, grupą zdrajców”. Werset ten wyraża pragnienie izolacji w obliczu korupcji i niewierności ludzi, temat obecnego w Lamentacjach 1.