1 Po nim powstał Natan, aby być prorokiem za dni Dawida.
2 Jak tłuszcz się oddziela od ofiar dziękczynnych, tak Dawid - od synów Izraela.
3 Z lwami igrał jakby z koźlętami i z niedźwiedziami jak z jagniętami owiec.
4 Czyż w młodości swej nie zabił olbrzyma i nie usunął hańby ludu, gdy podniósł rękę i kamieniem z procy obalił pychę Goliata?
5 Wezwał bowiem Pana Najwyższego, który dał prawicy jego taką siłę, że zgładził człowieka potężnego w walce i wywyższył moc swego ludu.
6 Tak wysławiano go po dziesięć tysięcy razy i wychwalano z powodu błogosławieństw Pana, przynosząc mu koronę chwały.
7 Albowiem starł nieprzyjaciół znajdujących się wokół, zniszczył wrogich Filistynów i złamał ich moc aż do dnia dzisiejszego.
8 Każdym swym czynem oddał chwałę Świętemu i Najwyższemu; słowami uwielbienia z całego serca swego śpiewał hymny i umiłował Tego, który go stworzył.
9 Postawił przed ołtarzem śpiewających psalmy i mile płynął dźwięk ich głosów;
10 świętom nadał przepych i upiększył doskonale uroczystości, aby wychwalano święte imię Pana i by przybytek już od rana rozbrzmiewał echem.
11 Pan darował mu grzechy, moc jego podniósł na wieki, zawarł z nim przymierze królewskie i dał tron chwały w Izraelu.
12 Po nim nastał syn rozumny, który dzięki niemu mógł mieszkać bezpiecznie.
13 Salomon królował w czasie spokojnym, Bóg dał mu wokoło pokój, aby postawił dom Jego imieniu i przygotował przybytek na wieki.
14 Jakże byłeś mądry w swojej młodości i napełniony rozumem, jakby rzeką!
15 Dusza twa okryła ziemię i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami.
16 Do odległych wysp doszło twe imię, przez swój pokój byłeś umiłowany;
17 z powodu hymnów, przysłów, przypowieści i odpowiedzi podziwiały cię kraje.
18 W imię Pana Boga, który jest nazwany Bogiem Izraela, nazbierałeś złota jak cyny i jak ołowiu nagromadziłeś srebra.
19 Niestety, kobietom wydałeś swe lędźwie i wyuzdaniu oddałeś władzę nad swym ciałem.
20 Splamiłeś swą chwałę, zhańbiłeś swoje potomstwo, sprowadzając gniew na dzieci i napełniając je smutkiem z powodu twojej głupoty:
21 ponieważ powstała podwójna władza najwyższa i z Efraima poczęło się zbuntowane królestwo.
22 Pan jednak nie pozbawił go miłosierdzia swego i nie cofnął żadnego słowa ani nie odmówił wybranemu swemu potomka, i nie zatracił potomstwa tego, który Go umiłował; Jakubowi zostawił Resztę, a korzeń z niej Dawidowi.
23 Salomon spoczął z przodkami swymi i pozostawił po sobie potomka, najgłupszego z ludu i pozbawionego rozumu, Roboama, który swym zamysłem wywołał odstępstwo narodu.
24 Jeroboam, syn Nebata, sprawił, że Izrael zgrzeszył i wprowadził Efraima na drogę grzechu, a grzechy ich tak bardzo się mnożyły, że wypędziły ich z własnej ziemi.
25 Oddawali się wszelkim niegodziwościom, aż przyszła na nich pomsta.
Versículos relacionados com Mądrość Syracha, 47:
Rozdział 47 kościelnych podkreśla postać króla Dawida, jego historię i osiągnięcia. Dawid jest uznawany za silnego i mądrego przywódcę, który prowadził lud Izraela sprawiedliwością. Ponadto rozdział podkreśla znaczenie mądrości i wierności Bogu, aby osiągnąć dobrobyt i chwałę. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w kościelnym 47:
1 Kings 2:10-11: „A David spał z rodzicami i został pochowany w mieście Dawida. I czas, w którym panował nad Izraelem, był czterdzieści lat: siedem lat panował w Hebromie, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy. " Ten werset opisuje koniec życia Dawida i jego znaczenie jako króla Izraela.
2 Kroniki 1:7-10: „Tej samej nocy Bóg wydawał się Salomonowi i powiedział do niego, zapytaj, co chcę, żebym ci dał. A Salomon powiedział mu, daj mi mądrość i wiedzę, aby mógł wyjść i wyjść i wyjść Wejdź przed tym ludem; kto mógłby osądzić ten wielki lud? I Bóg powiedział do Salomona, bo to było w twoim sercu, a ty nie pytałeś bogactwa, towarów, honoru, ani życia tych, którzy cię nienawidzą, ani ani Czy poprosiłeś o wiele dni życia, ale prosisz cię o mądrość i wiedzę, aby osądzić mój lud, na podstawie którego ustanowiłem cię króla; ” Ten werset podkreśla znaczenie mądrości i tego, jak poszukiwanie może przynieść błogosławieństwa i dobrobyt.
Przysłów 14:34: „Sprawiedliwość wywyższa narody, ale grzech jest wstydem narodów”. Ten werset podkreśla znaczenie sprawiedliwości i uczciwości dla dobrobytu narodu.
Psalm 101:6: „Moje oczy będą na wiernych Ziemi, że mogą się ze mną zamieszkać; to, co jest na prostej ścieżce, będzie mi służyć”. Ten werset podkreśla znaczenie wierności Bogu i Jego Wolnej.
Przysłów 28:20: „Wierny człowiek zostanie pokryty błogosławieństwami, ale to, co pędzi do wzbogacenia, nie będzie bezkarne”. Ten werset podkreśla znaczenie wierności i uczciwości dla dobrobytu i błogosławieństwa Bożego.
Rozdziały: