Znaleziono 64 Wyniki dla: Jab

  • A wzywał Jabes Boga Izraelowego, mówiąc: Obyś skutecznie mi błogosławił i rozszerzył granice moje, a ręka Twoja była ze mną, i obyś zachował mnie od złego, a utrapienie moje się skończyło! I sprawił Bóg to, o co on prosił. (1 Księga Kronik 4, 10)

  • Gdy usłyszeli wszyscy mieszkańcy Jabesz w Gileadzie o tym wszystkim, jak Filistyni postąpili z Saulem, (1 Księga Kronik 10, 11)

  • powstali wszyscy dzielni ludzie, a zabrawszy zwłoki Saula i zwłoki jego synów, sprowadzili je do Jabesz i pochowali kości ich pod terebintem w Jabesz. Pościli potem przez siedem dni. (1 Księga Kronik 10, 12)

  • Wyrzeźbił też łańcuchy, jak naszyjnik, i dał je na głowicę kolumny. Wykonał następnie sto jabłek granatu i zawiesił je na tych łańcuchach. (2 Księga Kronik 3, 16)

  • dalej czterysta jabłek granatu na obydwu siatkach, po dwa rzędy jabłek granatu na każdej siatce "do pokrycia dwóch owalnych głowic, które były na tych kolumnach", (2 Księga Kronik 4, 13)

  • Wyruszył wówczas, by walczyć z Filistynami. Zrobił wyłomy w murach Gat, Jabne i Aszdodu, a odbudował miasta w okolicy Aszdodu i w kraju Filistynów. (2 Księga Kronik 26, 6)

  • Uczyń im jak Madianitom i Siserze, jak Jabinowi nad potokiem Kiszon, (Księga Psalmów 83, 10)

  • Złote jabłka na sprzętach ze srebra - to słowo mówione w czasie właściwym. (Księga Przysłów 25, 11)

  • Jak jabłoń wśród drzew leśnych, tak ukochany mój wśród młodzieńców. W upragnionym jego cieniu usiadłam, a owoc jego słodki memu podniebieniu. (Pieśń nad pieśniami 2, 3)

  • Posilcie mnie plackami z rodzynek, wzmocnijcie mnie jabłkami, bo chora jestem z miłości. (Pieśń nad pieśniami 2, 5)

  • Rzekłem: wespnę się na palmę, pochwycę gałązki jej owocem brzemienne. Tak! Piersi twe niech [mi] będą jako grona winne, a tchnienie twe jak zapach jabłek. (Pieśń nad pieśniami 7, 9)

  • Kim jest ta, co się wyłania z pustyni, wsparta na oblubieńcu swoim? Pod jabłonią obudziłem cię; tam poczęła cię matka twoja, tam poczęła cię ta, co cię zrodziła. (Pieśń nad pieśniami 8, 5)


“Se você fala das próprias virtudes para se exibir ou para vã ostentação perde todo o mérito.” São Padre Pio de Pietrelcina