Znaleziono 43 Wyniki dla: Jozafat

  • Adoram został przełożonym robotników pracujących przymusowo, Jozafat, syn Achiluda, został pełnomocnikiem, (2 Księga Samuela 20, 24)

  • W końcu spoczął Asa przy swoich przodkach i został pochowany w Mieście Dawida, swego przodka. A jego syn Jozafat został w jego miejsce królem. (1 Księga Królewska 15, 24)

  • W trzecim roku król judzki Jozafat odwiedził króla izraelskiego. (1 Księga Królewska 22, 2)

  • Następnie zwrócił się do Jozafata: Czy pójdziesz ze mną na wojnę o Ramot w Gileadzie? Jozafat zaś odpowiedział królowi Izraela: Ja tak, jak i ty; lud mój, jak i twój lud, konie moje, jak i twoje konie. (1 Księga Królewska 22, 4)

  • Ponadto Jozafat rzekł królowi izraelskiemu: Najpierw zapytaj, proszę, o słowo Jahwe! (1 Księga Królewska 22, 5)

  • Jednak Jozafat rzekł: Czy nie ma tu jeszcze jakiegoś proroka Pańskiego, abyśmy mogli przez niego zapytać? (1 Księga Królewska 22, 7)

  • Na to król izraelski odrzekł Jozafatowi: Jest jeszcze jeden mąż, przez którego można zapytać Pana, ale ja go nienawidzę, bo nie prorokuje mi dobrze, tylko źle. To jest Micheasz, syn Jimli. Wtedy Jozafat powiedział: Nie mów tak, królu! (1 Księga Królewska 22, 8)

  • Król izraelski i Jozafat, król judzki, ubrani w szaty królewskie siedzieli na swoich tronach na placu u wrót bramy Samarii, a przed nimi prorokowali wszyscy prorocy. (1 Księga Królewska 22, 10)

  • Jednak król izraelski i Jozafat, król judzki, wyruszyli na Ramot w Gileadzie. (1 Księga Królewska 22, 29)

  • Toteż kiedy dowódcy rydwanów zobaczyli Jozafata, powiedzieli: Ten jest królem izraelskim. Wtedy otoczyli go, aby z nim walczyć. Wówczas Jozafat wydał okrzyk bojowy. (1 Księga Królewska 22, 32)

  • Jozafat, syn Asy, objął władzę w Judzie w czwartym roku Achaba, króla izraelskiego. (1 Księga Królewska 22, 41)

  • W chwili objęcia rządów Jozafat miał trzydzieści pięć lat, a królował w Jerozolimie dwadzieścia pięć lat. Jego matce było na imię Azuba - córka Szilchiego. (1 Księga Królewska 22, 42)


“Se precisamos ter paciência para suportar os defeitos dos outros, quanto mais ainda precisamos para tolerar nossos próprios defeitos!” São Padre Pio de Pietrelcina