Ewangelia Łukasza, 13

35. Oto dom wasz [tylko] dla was pozostanie. Albowiem powiadam wam, nie ujrzycie Mnie, aż "nadejdzie czas, gdy" powiecie: Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie.

Versículos relacionados com Ewangelia Łukasza, 13:

St. Łukasza 13 zajmuje się takimi tematami, jak pokuta, sąd i potrzeba owoców w życiu chrześcijańskim. Rozdział rozpoczyna się od Jezusa odbudowy tłumu za to, że nie wiedziała, jak interpretować znaki czasów i kończy się tym, że lamentuje nad Jerozolimą i jego brakiem pokuty. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w rozdziale:

Mateusza 3:8: „Wyprodukowałem owoce godne pokuty”. Ten werset jest wezwaniem Jana Chrzciciela do faryzeuszy i saducees, którzy przybyli do jego chrztu. Podkreśla potrzebę prawdziwej pokuty, której towarzyszą owoce, które wykazują zmianę serca.

Jana 15:2: „Każda gałąź, która będąc we mnie, nie daje owoców, ciąży go; i wszystko, co przynosi czyste owoce, aby produkował jeszcze więcej owoców”. W tym wersecie Jezus mówi o znaczeniu owoców w życiu chrześcijańskim i potrzebie pozostania w Jego słowie, aby je wyprodukować.

Rzymian 2:5: „Ale według twojej szorstkości i waszego serca, gromadzi się przeciwko sobie przez dzień gniewu i objawienie prawego sądu Boga”. Paweł mówi tutaj o potrzebie pokuty i konsekwencji jego braku. Podkreśla, że ​​gniew Boży gromadzi się przeciwko tym, którzy nie żałują.

Mateusza 7:19: „Każde drzewo, które nie wytwarza dobrych owoców, jest krojone i wrzucane do ognia”. Jezus mówi tutaj o znaczeniu owoców w życiu chrześcijańskim i konsekwencjach ich nie produkcji. Podkreśla, że ​​ci, którzy nie wytwarzają owoców, zostaną wycięte i wrzucone do ognia.

Mateusza 23:23: „Biada wam, skrybowie i faryzeusze, hipokryci! Za dziesięcinę mięty, koperku i kminku i zaniedbał najważniejsze przykazania prawa, sprawiedliwości, miłosierdzia i wiary; ale robią te rzeczy , nie pomijaj ich ”. W tym wersecie Jezus odbiera faryzeuszy za ich hipokryzję i zaniedbując najważniejsze przykazania prawa. Podkreśla potrzebę robienia najważniejszych rzeczy, takich jak sprawiedliwość, miłosierdzie i wiara.