Księga Koheleta, 1

11. Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli, ani też o tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.

Verse im Zusammenhang mit Księga Koheleta, 1:

Kaznodziei 1 zaczyna się od autora, który przedstawia się jako „kaznodzieja”, wyrażając swoją frustrację i beznadziejność życia. Twierdzi, że wszystko jest próżność i działa po wietrze, bo rzeczy się nie zmieniają, a wszystko, co mamy, to daremność ludzkiej egzystencji. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami pokrywanymi w Kaznodziei 1:

Psalm 39:5 - „Oto dał moje dni długość; moje życie jest niczym przed wami; w rzeczywistości każdy człowiek, jak stanowczy, jest czystą próżnością”. Ten werset podkreśla ideę, że życie przechodzi i ma niewielkie znaczenie przed Bogiem, co przypomina centralną ideę Kaznodziei 1.

Jakub 4:14 - „Bo nie wiesz, co stanie się jutro. Jakie jest twoje życie? Ten werset przedstawia przesłanie podobne do tego znalezionego w Kaznodziei 1, podkreślając zwięzłość życia ludzkiego i niepewność przyszłości.

Izajasza 40:7-8- „Susz trawa, a kwiat upada, wbijając w nią oddech Pana. W rzeczywistości ludzie są trawą; trawa jest suszona, a ich kwiaty spada; ale słowo naszego Boga pozostaje na zawsze. " Werset ten ma wizję podobną do tej przedstawionej w Ecclesiastes 1, której wszystko jest przejściowe i łatwo psujące się.

Praca 8:9 - „Ponieważ jesteśmy wczoraj i nic nie wiemy, ponieważ nasze dni na Ziemi są jak cień”. Werset ten wyraża ideę, że życie ludzkie jest krótkie i nieistotne, co rezonuje z poczuciem beznadziejności znalezionych w Ecclesiastes 1.

Psalm 90:10 - „Dni życia przychodzą na siedemdziesiąt lat, a jeśli niektórzy, ze względu na ich odporność, przybywają na osiemdziesiąt lat, ich miara jest zmęczona i nudna; bo szybko mija i latamy”. Werset ten podkreśla zwięzłość ludzkiego życia i ulotkę czasu, powtarzający się temat w Kaznodziei 1.