Księga Wyjścia, 12
40. A czas pobytu Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat.
40. A czas pobytu Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat.
W Wyjściu 12 Bóg podaje szczegółowe instrukcje dotyczące świętowania Wielkanocy i Święta Chleba. Rozdział ten mówi także dziesiątą plagę, śmierć egipskiego pierworodnego i odejście Izraelitów Egiptu.
Powtórzonego Prawa 16:1 - „Zachowaj miesiąc Abibe i świętuj Wielkanoc do Pana Boga; bo w miesiącu Abibe Pan Bóg wyciągnął cię z Egiptu w nocy”. Werset ten odnosi się do Wielkanocy, która jest ucztą ustanowioną przez Boga na Wyjściu 12.
Jana 1:29 - „Następnego dnia Jan widział Jezusa, który przyszedł do niego i powiedział: oto baranek Boży, który zabiera grzech świata”. Jezus nazywany jest „Baranka Bożego”, ponieważ jest on doskonałą ofiarą, którą nasze grzechy zostały przekazane przez nasze grzechy, podobnie jak Baranek poświęcony w Paschy przez Izraelitów.
1 Koryntian 5:7 - „Wyrzuć stare drożdże, że możesz być nową masą, tak jak jesteście bez zakworu; bo Chrystusa, nasza Wielkanoc została przez nas poświęcona”. Werset ten odnosi się do święta chleba Pasm, który jest obchodzony wkrótce po Wielkanocy, i reprezentuje świętość i czystość chrześcijan w Chrystusie.
Hebrajczyków 11:28 - „Wiarą świętował Paschę i posypanie krwi, że niszczyciel pierworodnego ich nie dotknął”. Ten werset mówi o wiary Mojżesza i ludu Izraela, aby przestrzegać instrukcji Boga do świętowania Wielkanocy, które chroniły ich przed śmiercią w dziesiątej place.
Objawienie 5:12 - „Cóż za wielki głos powiedział, godny jest baranek, który został zabity, otrzymywać władzę, bogactwo, mądrość, siłę, honor, chwałę i Święto Dziękczynienia”. Werset ten mówi o kulcie, które zostaną przekazane Jezusowi, Barankowi Bożym, na całą wieczność. Świętowanie Wielkanocy jest corocznym przypomnieniem zbawienia, które nam to zapewniło.
“A divina bondade não só não rejeita as almas arrependidas, como também vai em busca das almas teimosas”. São Padre Pio de Pietrelcina