Fundar 34 Resultados para: Chamat
Wyruszyli więc i badali kraj od pustyni Sin aż do Rechob, u Wejścia do Chamat. (Księga Liczb 13, 21)
Od góry Hor prowadźcie linię do Wejścia do Chamat. Granica będzie sięgać do Sedad. (Księga Liczb 34, 8)
Następnie kraj Giblitów i cały Liban na wschodzie od Baal-Gad u stóp góry Hermonu, aż do Wejścia do Chamat. (Księga Jozuego 13, 5)
pięciu władców filistyńskich oraz wszyscy Kananejczycy, Sydończycy i Chiwwici, którzy zamieszkiwali łańcuch gór Libanu, począwszy od góry Baal-Hermon aż do Wejścia do Chamat. (Księga Sedziów 3, 3)
Gdy usłyszał Tou, król Chamat, że Dawid rozbił całe wojsko Hadadezera, (2 Księga Samuela 8, 9)
Wtedy Salomon, a z nim wielkie zgromadzenie całego Izraela od Wejścia do Chamat aż do Potoku Egipskiego, obchodził uroczyste święto przed Panem, Bogiem naszym, przez siedem "i siedem dni, to jest czternaście dni". (1 Księga Królewska 8, 65)
To on przywrócił granice Izraela od Wejścia do Chamat aż do morza Araby - zgodnie ze słowem Pana, Boga Izraela, które wypowiedział przez sługę swego Jonasza, syna Amittaja, proroka pochodzącego z Gat-ha-Chefer. (2 Księga Królewska 14, 25)
A czyż pozostałe dzieje Jeroboama, wszystkie jego czyny i jego dzielność, z jaką walczył i z jaką przywrócił Izraelowi Damaszek i Chamat - nie są opisane w Księdze Kronik Królów Izraela? (2 Księga Królewska 14, 28)
Król asyryjski kazał przyjść ludziom z Babilonu, z Kuta, z Awwa, z Chamat i z Sefarwaim, i osiedlił ich w miastach Samarii zamiast Izraelitów. Wzięli więc oni w posiadanie Samarię i osiedlili się w jej miejscowościach. (2 Księga Królewska 17, 24)
Mianowicie: ludzie z Babilonu ulepili Sukkot-Benota, ludzie z Kuta ulepili Nergala, ludzie z Chamat, ulepili Aszima, (2 Księga Królewska 17, 30)
Faraon Neko zakuł go w kajdany w Ribla, w kraju Chamat, by nie panował w Jerozolimie, i nałożył na kraj daninę w wysokości stu talentów srebra i dziesięciu talentów złota. (2 Księga Królewska 23, 33)
Król babiloński kazał ich zabić i zamordowano ich w Ribla, w kraju Chamat. Wówczas Juda został uprowadzony do niewoli z dala od własnego kraju. (2 Księga Królewska 25, 21)