Dzieje Apostolskie, 22

21. Idź - powiedział do mnie - bo Ja cię poślę daleko, do pogan.

Aiheeseen liittyvät säkeet Dzieje Apostolskie, 22:

Akty Apostołów 22 donosi o obronie Pawła przed tłumem w Jerozolimie po aresztowaniu przez arcykapłana. W tej obronie Paweł opowiada o swojej nawróceniu do chrześcijaństwa i misji nadanej mu przez Jezusa. Niektóre tematy omówione w tym rozdziale to boskie, konwersja i świadectwo.

Rzymian 8:30: „A dla tych, którzy predestyalowali, również ich nazywali; i tych, którzy je nazywali, również uzasadnili; i tych, którzy je uzasadnili, również uwielbiali”. Ten werset mówi o boskiej predestynacji i wezwaniu, które Bóg włoży do wybranych. Odnosi się to do wezwania Pawła opowiadanego w jego obronie w Dziejach Działających 22.

Jana 3:3: „Jezus powiedział do niego, rzeczywiście mówię, że jeśli ktoś nie narodzi się ponownie, nie widzi królestwa Bożego”. Ten werset mówi o potrzebie nawrócenia, aby wejść do Królestwa Bożego. Paweł opowiada o własnej nawróceniu na Dzieje 22, więc ten werset dotyczy tematu poruszonego w tym rozdziale.

Filipian 3:7-8: „Ale co było dla mnie zyskiem, przyszedłem uważać go za stratę ze względu na Chrystusa. I co więcej, uważam wszystko za stratę w porównaniu z najwyższą wielkością wiedzy Chrystusa Jezusa, Mój Panie, przez które straciłem wszystko. Uważam je za obornik, aby móc wygrać Chrystusa. ” Ten werset mówi o świadectwie Pawła i jego chęci poświęcenia wszystkiego ze względu na Chrystusa. Odnosi się to do zeznań, które Paul przedstawia w swojej obronie w Dziejach Działających 22.

Dzieje Apostołów 1:8: „Ale otrzymacie władzę, schodząc na was Ducha Świętego, acie będziecie moimi świadkami zarówno w Jerozolimie, jak i w całej Judei i Samarii, a nawet na krańcu ziemi”. Ten werset mówi o mocy danej przez Ducha Świętego jako świadka Jezusa. Odnosi się to do zeznań Pawła w Dziejach Działających 22, czyli narracji o tym, jak stał się świadkiem Chrystusa.

Efezjan 4:1: „Modlę się za ciebie, więźnia w Pana, który jest godny powołania, do którego zostałeś powołany”. Ten werset mówi o odpowiedzialności za życie zgodnie z Bożym wezwaniem. Odnosi się to do obrony Pawła w Dziejach Działających 22, gdzie opowiada o tym, jak żył zgodnie z jego powołaniem.