Löydetty 190 Tulokset: Mówili

• A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: Któż więc może się zbawić? (Ewangelia Marka 10, 26)

• Lecz owi rolnicy mówili nawzajem do siebie: to jest dziedzic. Chodźcie, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze. (Ewangelia Marka 12, 7)

• Lecz mówili: Tylko nie w czasie święta, by nie było wzburzenia między ludem. (Ewangelia Marka 14, 2)

• Lecz on tym bardziej zapewniał: Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. I wszyscy tak samo mówili. (Ewangelia Marka 14, 31)

• I niektórzy zaczęli pluć na Niego; zakrywali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: Prorokuj! Także słudzy bili Go pięściami po twarzy. (Ewangelia Marka 14, 65)

• A on ponownie zaprzeczył. Po chwili ci, którzy tam stali, mówili znowu do Piotra: Na pewno jesteś jednym z nich, jesteś także Galilejczykiem. (Ewangelia Marka 14, 70)

• Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie drwili między sobą i mówili: Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. (Ewangelia Marka 15, 31)

• Niektórzy ze stojących obok, słysząc to, mówili: Patrz, woła Eliasza. (Ewangelia Marka 15, 35)

• Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. (Ewangelia Łukasza 2, 15)

• A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: Czy nie jest to syn Józefa? (Ewangelia Łukasza 4, 22)

• Wprawiło to wszystkich w zdumienie i mówili między sobą: Cóż to za słowo? Z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą. (Ewangelia Łukasza 4, 36)

• Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj. (Ewangelia Łukasza 5, 26)