Löydetty 101 Tulokset: Judam

  • Post quæ et hujuscemodi veritatem, venit Sennacherib rex Assyriorum, et ingressus Judam, obsedit civitates munitas, volens eas capere. (Liber II Paralipomenon 32, 1)

  • Sed non juxta beneficia quæ acceperat, retribuit, quia elevatum est cor ejus: et facta est contra eum ira, et contra Judam et Jerusalem. (Liber II Paralipomenon 32, 25)

  • Igitur Manasses seduxit Judam, et habitatores Jerusalem, ut facerent malum super omnes gentes quas subverterat Dominus a facie filiorum Israël. (Liber II Paralipomenon 33, 9)

  • Octavo autem anno regni sui, cum adhuc esset puer, cœpit quærere Deum patris sui David: et duodecimo anno postquam regnare cœperat, mundavit Judam et Jerusalem ab excelsis, et lucis, simulacrisque et sculptilibus. (Liber II Paralipomenon 34, 3)

  • Ossa præterea sacerdotum combussit in altaribus idolorum, mundavitque Judam et Jerusalem. (Liber II Paralipomenon 34, 5)

  • Constituitque pro eo regem Eliakim fratrem ejus super Judam et Jerusalem, et vertit nomen ejus Joakim: ipsum vero Joachaz tulit secum, et abduxit in Ægyptum. (Liber II Paralipomenon 36, 4)

  • Cumque anni circulus volveretur, misit Nabuchodonosor rex, qui adduxerunt eum in Babylonem, asportatis simul pretiosissimis vasis domus Domini. Regem vero constituit Sedeciam patruum ejus super Judam et Jerusalem. (Liber II Paralipomenon 36, 10)

  • Hi sunt autem provinciæ filii, qui ascenderunt de captivitate, quam transtulerat Nabuchodonosor rex Babylonis in Babylonem, et reversi sunt in Jerusalem et Judam, unusquisque in civitatem suam. (Liber Esdrae 2, 1)

  • et Judam, qui vocabatur Machabæus: (Liber I Maccabaeorum 2, 4)

  • et ait: Faciam mihi nomen, et glorificabor in regno, et debellabo Judam, et eos qui cum ipso sunt, qui spernebant verbum regis. (Liber I Maccabaeorum 3, 14)

  • Quibus illi conspectis timuerunt valde, aspicientes simul et Judam, et exercitum in campo paratum ad prælium. (Liber I Maccabaeorum 4, 21)

  • Et miserunt litteras ad Judam et fratres ejus, dicentes: Congregatæ sunt adversum nos gentes per circuitum, ut nos auferant, (Liber I Maccabaeorum 5, 10)


“Diante de Deus ajoelhe-se sempre.” São Padre Pio de Pietrelcina