Löydetty 229 Tulokset: sine amore
et filiorum suorum necatores sine misericordia, et comestores viscerum hominum, et devoratores sanguinis a medio sacramento tuo, (Liber Sapientiae 12, 5)
Et de substantia sua, et de filiis suis, et de nuptiis votum faciens inquirit: non erubescit loqui cum illo qui sine anima est. (Liber Sapientiae 13, 17)
ostendens quoniam potens es ex omnibus salvare, etiam si sine arte aliquis adeat mare. (Liber Sapientiae 14, 4)
Dum enim confidunt in idolis quæ sine anima sunt, male jurantes noceri se non sperant. (Liber Sapientiae 14, 29)
Non enim in errorem induxit nos hominum malæ artis excogitatio, nec umbra picturæ labor sine fructu, effigies sculpta per varios colores: (Liber Sapientiae 15, 4)
cujus aspectus insensato dat concupiscentiam, et diligit mortuæ imaginis effigiem sine anima. (Liber Sapientiae 15, 5)
Oportebat enim illis sine excusatione quidem supervenire interitum exercentibus tyrannidem ; his autem tantum ostendere quemadmodum inimici eorum exterminabantur. (Liber Sapientiae 16, 4)
Pro quibus angelorum esca nutrivisti populum tuum, et paratum panem de cælo præstitisti illis sine labore, omne delectamentum in se habentem, et omnis saporis suavitatem. (Liber Sapientiae 16, 20)
Neque enim quæ continebat illos spelunca sine timore custodiebat, quoniam sonitus descendens perturbabat illos, et personæ tristes illis apparentes pavorem illis præstabant. (Liber Sapientiae 17, 4)
Deinde si quisquam ex illis decidisset, custodiebatur in carcere sine ferro reclusus. (Liber Sapientiae 17, 15)
Propter quod ignis ardentem columnam ducem habuerunt ignotæ viæ, et solem sine læsura boni hospitii præstitisti. (Liber Sapientiae 18, 3)
Properans enim homo sine querela deprecari pro populis, proferens servitutis suæ scutum, orationem et per incensum deprecationem allegans, restitit iræ, et finem imposuit necessitati, ostendens quoniam tuus est famulus. (Liber Sapientiae 18, 21)