1 W owym czasie czytano z Księgi Mojżesza przed ludem i natrafiono w niej na taki przepis: Ammonita ani Moabita nigdy nie wejdzie do społeczności Bożej,
2 albowiem oni nie powitali Izraelitów chlebem i wodą, lecz przekupili przeciw nim Balaama, aby ich przeklął; lecz Bóg nasz zmienił tę klątwę na błogosławieństwo.
3 Gdy usłyszeli to prawo, odłączyli od Izraela wszelką cudzoziemszczyznę.
4 Jakiś czas przedtem kapłan Eliaszib - zawiadowca komnat naszego domu Bożego, krewny Tobiasza -
5 urządził dla niego obszerną komnatę; dawniej składano tam ofiarę pokarmową, kadzidło, sprzęty i dziesięcinę zboża, moszczu i oliwy, przydział lewitów, śpiewaków i odźwiernych oraz świadczenia dla kapłanów.
6 Podczas tego wszystkiego nie byłem w Jerozolimie, gdyż w roku trzydziestym drugim rządów Artakserksesa, króla babilońskiego, udałem się do tego króla, lecz po pewnym czasie uzyskałem od króla zezwolenie na powrót.
7 Gdy przybyłem do Jerozolimy, spostrzegłem występek, który popełnił Eliaszib na korzyść Tobiasza przez urządzenie dla niego komnaty na dziedzińcach domu Bożego.
8 Rozgniewałem się bardzo i wyrzuciłem cały sprzęt domu Tobiaszowego precz z tej komnaty.
9 Wtedy kazałem oczyścić te komnaty i z powrotem przeniosłem do tego miejsca sprzęty domu Bożego, ofiarę pokarmową i kadzidło.
10 Dowiedziałem się również, że nie dostarczono przydziałów lewitom i że oni - lewici i śpiewacy pełniący służbę - uciekali, każdy na swoje pole.
11 Wtedy zganiłem zwierzchników i powiedziałem: Czemu dom Boży jest opuszczony? Zebrałem lewitów i postawiłem ich na ich stanowisku.
12 A cały Juda przyniósł do składnic dziesięcinę ze zboża, moszczu i oliwy.
13 A zarząd nad składnicami powierzyłem kapłanowi Szelemiaszowi, pisarzowi Sadokowi i Pedajaszowi spośród lewitów; pomocnikiem ich był Chanan, syn Zakkura, syna Mattaniasza: oni bowiem uchodzili za uczciwych. Mieli oni obowiązek dawać przydziały swoim braciom.
14 Pamiętajże, Boże mój, o tym i nie wymaż moich zbożnych czynów, które spełniłem dla domu Boga mojego i dla jego obsługi.
15 W owych dniach widziałem, jak w Judzie deptano w szabat tłocznię, noszono snopki i kładziono na osły, tak samo wino, grona, figi i wszelki ładunek, i przywożono to wszystko do Jerozolimy w dzień szabatu. Udzieliłem im przestrogi, gdy w ten dzień chcieli sprzedawać żywność.
16 A mieszkający tam Tyryjczycy przywozili ryby i wszelki towar i w szabat sprzedawali mieszkańcom Judy i w Jerozolimie.
17 Wtedy zgromiłem możnych Judy i powiedziałem im: Co to za niegodziwa rzecz, którą popełniacie, gwałcąc dzień szabatu.
18 Czyż tak nie uczynili ojcowie wasi? Dlatego też Bóg nasz zesłał całe to nieszczęście na nas i na to miasto. A wy chcecie ściągnąć jeszcze większy gniew na Izraela przez gwałcenie szabatu.
19 I wydałem rozkaz: Skoro przed szabatem mrok pokryje bramy Jerozolimy, wrota zostaną zamknięte. I drugi rozkaz: Nie zostaną one otwarte, aż dopiero po szabacie. Następnie niektórych z moich sług postawiłem przy bramach z dalszym rozkazem: Żaden ładunek nie przedostanie się w dzień szabatu.
20 Wtedy handlarze i sprzedawcy wszelkiego towaru raz lub dwa razy przenocowali poza Jerozolimą.
21 Wówczas ich ostrzegłem i powiedziałem: Czemu nocujecie przed murem? Jeśli jeszcze raz to zrobicie, podniosę na was rękę. Odtąd w szabat nie przychodzili.
22 Następnie rozkazałem lewitom, by się oczyścili i poszli czuwać przy bramach, żeby rzeczywiście święcono dzień szabatu. I o tym pamiętaj też, Boże mój, i miej litość nade mną według wielkiego miłosierdzia Twego.
23 W owym czasie widziałem też Żydów, którzy poślubili kobiety aszdodyckie, ammonickie i moabickie.
24 A co do synów ich - to połowa mówiła po aszdodycku czy językiem takiego lub innego narodu, a nie umieli mówić po żydowsku.
25 Wtedy zgromiłem ich i złorzeczyłem im, i niektórych z nich biłem, i targałem ich za włosy, i zaklinałem ich na Boga: Nie wydawajcie córek swoich za ich synów! Nie bierzcie córek ich dla synów swoich ani dla siebie za żony!
26 Czyż nie przez to zgrzeszył Salomon, król izraelski? A przecież między wielu narodami nie było króla jak on. Był on miły Bogu swemu, i ustanowił go Bóg królem nad całym Izraelem: nawet jego skusiły do grzechu cudzoziemskie kobiety.
27 Czy mimo tej przestrogi ma się słyszeć o was, że popełniacie zupełnie to samo wielkie zło, sprzeniewierzając się Bogu naszemu przez poślubianie kobiet cudzoziemskich?
28 Nawet jeden z synów Jojady, syna arcykapłana Eliasziba, był zięciem Choronity Sanballata. Odpędziłem go od siebie.
29 Nie zapomnij im, Boże mój, tego splamienia kapłaństwa i przymierza z kapłaństwem i lewitami.
30 I oczyściłem ich z wszelkiej cudzoziemszczyzny i ustanowiłem przepisy dla kapłanów i lewitów: dla każdego w jego zakresie;
31 dalej - przepisy o dostarczaniu drewna w określonych terminach i o pierwocinach. Pamiętaj, Boże mój, o tym na moją korzyść!
Versículos relacionados com Księga Nehemiasza, 13:
Nehemiasz 13 opowiada o powrocie Nehemiasza do Jerozolimy po pewnym czasie. Odnajduje wiele błędnych rzeczy, takich jak naruszenie szabatu, mieszanka małżeństw z sąsiadującymi ludami i zaniedbanie na poparcie Lewitów. Nehemiasz podejmuje drastyczne środki w celu rozwiązania tych problemów i przywrócenia świętości ludu Bożego. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Ezra 10:11: „Teraz spowiedź Panu, Bogu waszego rodziców i wykonuj Jego wolę; i oddzielić się od narodów tej ziemi i obcych kobiet”. Werset ten dotyczy troski Nehemiasza o mieszankę małżeństw między Izraelitów a sąsiednimi ludami. Podejmuje drastyczne środki, aby oddzielić lud Boży od tych obcych wpływów i przywrócić świętość.
Exodus 20:8: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić”. Nehemiasz jest oburzony, gdy ludzie naruszają szabat i podejmuje kroki, aby przywrócić przestrzeganie dnia odpoczynku jako znak przymierza między Bogiem a Jego ludem.
Powtórzonego Prawa 23:21: „Kiedy złożycie ślubowanie Bogu twojego Boga, nie będziecie tęsknić, aby Go wypełnić; bo Pan twój Bóg z pewnością będzie go potrzebować od was, a w tobie będzie grzech”. Nehemiasz odkrywa, że Lewici nie byli utrzymywani zgodnie z prawem i podejmują działania w celu przywrócenia właściwego przepisu dla tych sług Bożych.
Malachi 3:8-10: „Czy człowiek ukradnie Bogu? Jakkolwiek mnie ukradniesz i powiesz, co ci kradniemy? W dziesięcinie i ofertach. Nehemiasz konfrontuje się z ludem za brakiem dziesięciny i podejmuje działania w celu zapewnienia odpowiedniego przepisu dla służby świątynnej.
1 Koryntian 5:6: „Czy nie jest to dobrze chwalenie się. Czy nie wiesz, że małe drożdże drożdże przez cały czas?” Nehemiasz podejmuje drastyczne środki, aby wydalić tych, którzy żyją w grzechu społeczności i przywrócić czystość ludu Bożego. Ten werset podkreśla znaczenie dyscypliny w kościele w celu zachowania świętości i świadectwa ludu Bożego.
Poglavlja: