1 Wstał więc o świcie Jerubbaal, czyli Gedeon, wraz z całym zgromadzonym ludem i rozbił obóz u źródeł Charod. Obozowisko Madianitów leżało na północ od pagórka More w dolinie.
2 Pan rzekł do Gedeona: Zbyt liczny jest lud przy tobie, abym w jego ręce wydał Madianitów, gdyż Izrael mógłby przywłaszczyć sobie chwałę z pominięciem Mnie i mówić: Moja ręka wybawiła mnie.
3 Wobec tego tak wołaj do uszu ludu: Ten, który się boi i drży, niech zawróci ku górze Gilead i chroni się. Tak więc odeszło z ludu dwadzieścia dwa tysiące, a pozostało dziesięć tysięcy.
4 Rzekł Pan do Gedeona: Jeszcze zbyt liczny jest lud. Zaprowadź go nad wodę, gdzie ci go wypróbuję. Będzie tak: o którym powiem: Ten pójdzie z tobą! - on pójdzie z tobą. O którym zaś powiem: Ten nie pójdzie z tobą! - on nie pójdzie.
5 Zaprowadził więc lud nad wodę, a Pan rzekł do Gedeona: Wszystkich, którzy będą wodę chłeptać językiem, podobnie jak pies, pozostawisz po jednej stronie, a tych wszystkich, którzy przy piciu uklękną, pozostawisz po drugiej stronie.
6 Liczba tych, którzy chłeptali z ręki podnoszonej do ust, wynosiła trzystu mężów. Wszyscy inni pijąc zginali kolana.
7 Rzekł wówczas Pan do Gedeona: Przy pomocy tych trzystu mężów, którzy chłeptali wodę językiem, wybawię was i w ręce twoje wydam Madianitów. Wszyscy inni mężowie niech wracają do siebie.
8 Lud wziął ze sobą żywność i rogi, a Gedeon odesłał mężów izraelskich, każdego do swego namiotu, z wyjątkiem owych trzystu mężów. A obóz Madianitów znajdował się w dolinie poniżej jego stanowiska.
9 Tejże nocy Pan przemówił do niego: Wstań, a idź do obozu, bo wydałem go w twoje ręce.
10 Jeżeli się boisz iść sam, udaj się do obozu z twoim sługą, Purą.
11 Usłyszysz, co oni mówią. Wzmocnią się potem twoje ręce i ruszysz na obóz. Zszedł więc on i sługa jego, Pura, aż do krańca przednich straży obozu.
12 Madianici, Amalekici i cały lud ze Wschodu leżeli w dolinie, zebrani tak licznie jak szarańcza. Wielbłądów ich było bez liczby - jak piasku nad brzegiem morskim.
13 Gdy Gedeon zbliżył się do tego miejsca, właśnie mąż pewien opowiadał swemu towarzyszowi sen. Mówił on: Oto miałem sen. Zdawało mi się, że bochen chleba jęczmiennego przytoczył się do obozu Madianitów, dosięgnął namiotu, uderzył w niego powodując upadek, wywrócił go do góry dołem, tak że namiot upadł.
14 Odpowiedział mu jego towarzysz mówiąc: Nie może to być nic innego, jak miecz Gedeona, syna Joasza, Izraelity. Bóg w jego ręce wydał Madianitów i cały obóz.
15 Kiedy Gedeon usłyszał opowiadanie o śnie i jego wyjaśnienie, oddał pokłon Bogu, a wróciwszy do obozu izraelskiego rzekł: Powstańcie! Oto Pan wydał w ręce wasze obóz Madianitów.
16 Wówczas Gedeon rozdzielił owych trzystu mężów na trzy hufce, dał każdemu z nich do ręki rogi i puste dzbany, a w nich pochodnie.
17 Patrzcie na mnie - rzekł im - i czyńcie to samo, co ja. Oto ja dojdę do krańca obozu, a co ja będę czynić, i wy czyńcie.
18 Gdy zatrąbię w róg ja i wszyscy, którzy są ze mną, wówczas i wy zatrąbicie w rogi dokoła obozu i będziecie wołać: Za Pana i za Gedeona!
19 Gedeon i stu mężów, którzy mu towarzyszyli, doszli do krańca obozu w chwili, gdy tuż po zmianie następowało czuwanie środkowej straży nocnej. Zatrąbili w rogi i potłukli dzbany, które trzymali w swych rękach.
20 Natychmiast zatrąbiły w rogi także owe trzy hufce i potłukły dzbany. Wziąwszy zaś w lewą rękę pochodnie, a w prawą rogi, aby na nich trąbić, wołali: Za Pana i za Gedeona!
21 I przystanęli, każdy na swoim miejscu, dokoła obozu. Powstali wtedy wszyscy w obozie, poczęli krzyczeć i uciekać.
22 Podczas gdy owych trzystu mężów trąbiło na rogach, Pan sprawił, że w całym obozie jeden przeciw drugiemu skierował miecz. Obóz uciekł do Bet-Haszszitta ku Sartan aż do granicy Abel-Mechola obok Tabbat.
23 Zebrali się mężowie izraelscy z pokolenia Neftalego, Asera i z całego pokolenia Manassesa i urządzili pościg za Madianitami.
24 Gedeon rozesłał gońców do wszystkich gór efraimskich, by powiedzieli: Zejdźcie na spotkanie z Madianitami i zajmujcie przed nimi wszystkie źródła wodne aż do Bet-Bara i Jordanu. Zebrali się więc wszyscy mężowie Efraima i zajęli źródła wodne aż do Bet-Bara i Jordanu.
25 Ujęli przy tym dwóch dowódców madianickich: Oreba i Zeeba. Oreba zabili na skale Oreba, a Zeeba przy tłoczni Zeeba. Ścigali nadal Madianitów, a głowy Oreba i Zeeba przynieśli Gedeonowi za Jordan.
Versículos relacionados com Księga Sedziów, 7:
Sędziowie 7 opowiadają historię Gideona, izraelskiego przywódcy, który został wybrany przez Boga do prowadzenia bitwy przeciwko armii Midian. Bóg instruuje Gideona, aby zmniejszył swoją armię z 32 000 do tylko 300 ludzi, aby zwycięstwo mogło być wyraźnie przypisane Bogu, a nie ludziom. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w sędziach 7:
1 Koryntian 1:27: „Ale Bóg wybrał szalone rzeczy świata, aby zawstydzić mądrych i wybrał słabe rzeczy świata, aby zawstydzić silnych”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg często wybiera ludzi i metody, które wydają się słabe i głupie, aby wykonać swoje cele. Jest to istotne dla sędziów 7, w których Bóg poucza Gideão, aby zmniejszył swoją armię tylko 300 ludzi.
Izajasza 41:10: „Nie bój się, bo jestem z tobą; nie bój się, bo jestem twoim Bogiem. Wzmocniam cię i pomogę; trzymam cię moją zwycięską prawą ręką”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg jest z Jego ludem i wzmacnia ich. Jest to istotne dla sędziów 7, w których Bóg wzmacnia Gideona i jego armię tylko 300 ludzi do pokonania armii śród siebie.
Psalm 23:4: „Chociaż chodzę przez ciemną dolinę jak śmierć, nie będę się bać żadnej krzywdy, bo jesteś ze mną; twój kij i twój personel mnie chronią”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg chroni wasz lud nawet w niebezpiecznych sytuacjach. Jest to istotne dla sędziów 7, w których Bóg chroni Gideona i jego armię tylko 300 ludzi podczas bitwy przeciwko armii śród siebie.
2 Koryntian 12:9: „Ale powiedział do mnie:„ Moja łaska wystarczy dla ciebie, bo moja moc jest doskonała w słabości. ”Dlatego chwytam się jeszcze szczęśliwie w moich słabościach, że moc Chrystusa może odpocząć we mnie. " Ten werset mówi o tym, jak ludzka słabość może być narzędziem manifestacji Bożej mocy. Jest to istotne dla sędziów 7, w których Bóg poleca Gideo, aby zmniejszył swoją armię tylko 300 ludzi, aby zwycięstwo mogło być wyraźnie przypisane Bogu, a nie ludziom.
Filipian 4:13: „Mogę zrobić wszystko w tym, kto mnie wzmacnia”. Ten werset mówi o tym, jak możemy robić wszystko, siła, którą daje nam Bóg. Jest to istotne dla sędziów 7, w których Bóg wzmacnia Gideona i jego armię tylko 300 ludzi do pokonania armii śród siebie.
Poglavlja: