1 Pewien człowiek z pokolenia Lewiego przyszedł, aby wziąć za żonę jedną z kobiet z tegoż pokolenia.
2 Ta kobieta poczęła i urodziła syna, a widząc, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące.
3 A nie mogąc ukrywać go dłużej, wzięła skrzynkę z papirusu, powlekła ją żywicą i smołą, i włożywszy w nią dziecko, umieściła w sitowiu na brzegu rzeki.
4 Siostra zaś jego stała z dala, aby widzieć, co się z nim stanie.
5 A córka faraona zeszła ku rzece, aby się wykąpać, a jej służące przechadzały się nad brzegiem rzeki. Gdy spostrzegła skrzynkę pośród sitowia, posłała służącą, aby ją przyniosła.
6 A otworzywszy ją, zobaczyła dziecko: był to płaczący chłopczyk. Ulitowała się nad nim mówiąc: Jest on spośród dzieci Hebrajczyków.
7 Jego siostra rzekła wtedy do córki faraona: Chcesz, a pójdę zawołać ci karmicielkę spośród kobiet Hebrajczyków, która by wykarmiła ci to dziecko?
8 Idź - powiedziała jej córka faraona. Poszła wówczas dziewczyna zawołać matkę dziecka.
9 Córka faraona tak jej powiedziała: Weź to dziecko i wykarm je dla mnie, a ja dam ci za to zapłatę. Wówczas kobieta zabrała dziecko i wykarmiła je.
10 Gdy chłopiec podrósł, zaprowadziła go do córki faraona, i był dla niej jak syn. Dała mu imię Mojżesz mówiąc: Bo wydobyłam go z wody.
11 W tym czasie Mojżesz dorósł, poszedł odwiedzić swych rodaków i zobaczył jak ciężko pracują. Ujrzał też Egipcjanina bijącego pewnego Hebrajczyka, jego rodaka.
12 Rozejrzał się więc na wszystkie strony, a widząc, że nie ma nikogo, zabił Egipcjanina i ukrył go w piasku.
13 Wyszedł znowu nazajutrz, a oto dwaj Hebrajczycy kłócili się ze sobą. I rzekł do winowajcy: Czemu bijesz twego rodaka?
14 A ten mu odpowiedział: Któż cię ustanowił naszym przełożonym i rozjemcą? Czy chcesz mię zabić, jak zabiłeś Egipcjanina? Przeląkł się Mojżesz i pomyślał: Z całą pewnością sprawa się ujawniła.
15 Także faraon usłyszał o tej sprawie i usiłował stracić Mojżesza. Uciekł więc Mojżesz przed faraonem i udał się do kraju Madian, i zatrzymał się tam przy studni.
16 A kapłan Madianitów miał siedem córek. Przyszły one, naczerpały wody i napełniły koryta, aby napoić owce swego ojca.
17 Ale nadeszli pasterze i odpędzili je. Mojżesz wtedy powstał, wziął je w obronę i napoił ich owce.
18 A gdy wróciły do Reuela, ojca swego, zapytał je: Dlaczego wracacie dziś tak wcześnie?
19 Odpowiedziały: Egipcjanin obronił nas przed pasterzami i naczerpał też wody dla nas i napoił nasze owce.
20 Rzekł wówczas do córek: A gdzie on jest, i czemu pozostawiłyście tego człowieka? Zawołajcie go, aby pożywił się chlebem.
21 Mojżesz zgodził się zamieszkać u tego człowieka, a ten dał mu Seforę, córkę swą, za żonę.
22 I urodziła mu syna, a on dał mu imię Gerszom, bo mówił: Jestem cudzoziemcem w obcej ziemi.
23 Po długim czasie umarł król egipski; Izraelici narzekali na swoją ciężką pracę i jęczeli, a narzekanie na ciężką pracę dochodziło do Boga.
24 I wysłuchał Bóg ich jęku, pamiętał bowiem o swoim przymierzu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem.
25 Spojrzał Bóg na Izraelitów i ulitował się nad nimi.
Versículos relacionados com Księga Wyjścia, 2:
Exodus 2 donosi o narodzinach Mojżesza i jego ucieczki z Egiptu, gdzie ostatecznie został wychowany w domu kapłana w Midian. Mojżesz stałby się wielkim przywódcą Izraelitów i Boga instrumentu, aby uwolnić ich od egipskiego niewolnictwa. Poniżej znajduje się pięć wersetów z różnych książek biblijnych związanych z tematami poruszonymi w Wyjściu 2:
Rodzaju 39:20: „Gdy tylko Józef zbliżył się do domu, zabrała go przez tunikę i powiedziała:„ Chodźmy, połóż się ze mną! ”. Ale zostawił tunikę w jej dłoniach, uciekł i wyszedł. ” Werset ten ilustruje znaczenie ucieczki Mojżesza z Egiptu, aby uciec właściwej śmierci. Mojżesz musiał uciec do Midian, tak jak Joseph uciekł z uwodzenia żony Potifara.
Powtórzonego Prawa 32:10: „Znalazł go w opuszczonej krainie, na pustyni dzikich wycie, otoczył go przed opieką, chronił go jako dziewczynę przed jego oczami”. Ten werset podkreśla, w jaki sposób Bóg opiekował się Mojżeszem i chronił go w obcym Ziemi Midian, tak jak Bóg chronił i opiekował się Izraelem podczas podróży pustynnej.
Izajasza 43:1: „Ale teraz mówi Pan, ten, kto go stworzył, Jacob, ten, kto go utworzył, O Izrael:„ Brak motywu, bo go uratowałem; nazywałem go imieniem; jesteś mój ”. „Ten werset pokazuje, w jaki sposób Bóg uwolnił Izrael z egipskiej niewolnictwa i nazwał je po imieniu, tak jak Bóg użył Mojżesza do wyzwolenia Izraelitów i poprowadzenia ich do przymierza z Bogiem.
Hebrajczyków 11:24-25: „Przez wiarę Mojżesz, kiedy stał się wielki, odmówił nazywania się synem córki faraona, woląc źle traktować lud Boży, aby cieszyć się przejściowymi przyjemnościami grzechu”. Ten werset podkreśla wybór Mojżesza, aby zrezygnować z komfortu i przywileju domu faraona, aby być z jego zniewolonym ludem i cierpieć z tego powodu, tak jak Jezus wyrzekł się swoich boskich przywilejów cierpienia i umierania za grzechy świata.
Exodus 3:10: „Teraz idź, bo wysyłam go do faraona, aby zabrać mojego ludu z Egiptu, Izraelitów”. Werset ten rozpoczyna wezwanie Mojżesza o Boga, aby poprowadził wyzwolenie Izraelitów egipskiego niewolnictwa i jest punktem wyjścia dla misji Mojżesza, która rozpoczęła się od jego ucieczki z Egiptu i zakończyła się dostarczaniem prawa i przymierza na tym Mount Sinai.
Poglavlja: