1 Znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej /pozostając/ na jeziorze, a cały lud stał na brzegu jeziora.
2 Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce:
3 Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać.
4 A gdy siał, jedno padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je.
5 Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo nie było głęboko w glebie.
6 Lecz po wschodzie słońca przypaliło się i nie mając korzenia, uschło.
7 Inne znów padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu.
8 Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły, wyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny.
9 I dodał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.
10 A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieść.
11 On im odrzekł: Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach,
12 aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana /tajemnica/.
13 I mówił im: Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne przypowieści?
14 Siewca sieje słowo.
15 A oto są ci /posiani/ na drodze: u nich się sieje słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich.
16 Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością,
17 lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują.
18 Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa,
19 lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.
20 W końcu na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny.
21 Mówił im dalej: Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku?
22 Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw.
23 Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.
24 I mówił im: Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą.
25 Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma.
26 Mówił dalej: Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię.
27 Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak.
28 Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie.
29 A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo.
30 Mówił jeszcze: Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy?
31 Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi.
32 Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu.
33 W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli /ją/ rozumieć.
34 A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.
35 Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do nich: Przeprawmy się na drugą stronę.
36 Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim.
37 Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała.
38 On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?
39 On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: Milcz, ucisz się! Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
40 Wtedy rzekł do nich: Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?
41 Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?
Versículos relacionados com Ewangelia Marka, 4:
Święty Mark 4 przedstawia kilka przypowieści o Jezusie na temat królestwa Bożego i Jego przesłaniu. Pierwsza przypowieść dotyczy siewcy, która rozprzestrzenia nasiona w różnych typach gleby. Druga przypowieść dotyczy nasiona, które rośnie same. Trzecia przypowieść znajduje się na ziarnie gorczycy, które staje się dużym drzewem. Jezus uspokaja także burzę na morzu i leczy demoniczną gerasene.
Łukasza 8:15: „Ale tym, który wpadł na dobrą ziemię, są ci, którzy z dobrym i doskonałym sercem słyszą słowo, zachowują je i przynoszą owoce z wytrwałością”. Werset ten dotyczy bezpośrednio pierwszej przypowieści Jezusa nad siewnikiem. Podkreśla znaczenie słuchania Słowa Bożego i posiadania otwartego i otwartego serca dla przesłania o przyniesieniu owoców.
1 Koryntian 3:6-7: „Sadziłem, Apollo podlewał się; ale Bóg poszedł się rozwinąć. Więc ani rośliny są czymś, ani co nawadniać, ale Bóg, który daje wzrost”. Wersety te odnoszą się do drugiej przypowieści Jezusa nad ziarnem, które rośnie dla siebie. Pamiętają, że Bóg daje wzrost i życie, niezależnie od ludzkiej pracy.
Ezechiel 17:22-24: „Tak mówi Pan Bóg: wezmę również ze szczytu High Cedar Cup i umieściłem go; z głównej jego odnowień pokroję gałąź i zasadzę go na wysokim i wysokim i Sublime. Z Izraela sadzę go, a on da gałęzie i wyprodukuje owoce i będzie wspaniałym cedrem; a pod nim zamieszka wszelkiego rodzaju ptaki; w cieniu ich gałęzi zamieszkają wszystkie ptaki nieba. " Wersety te odnoszą się do trzeciej przypowieści Jezusa nad ziarnem gorczycy, które staje się dużym drzewem. Pamiętają, że Bóg może używać małych rzeczy do robienia wielkich dzieł i że jego praca jest owocna i gościnna.
Psalm 107:29: „Burza ustała, a ich fale są uspokojące”. Werset ten dotyczy odcinka, w którym Jezus uspokaja burzę w morzu. Pokazuje władzę Jezusa nad siłami natury i pewnością siebie, jaką możemy mieć w Nim, nawet w czasach strachu i niebezpieczeństwa.
Dzieje 16:18: „I to robiła przez wiele dni. Ale Paweł, zaniepokojony, odwrócił się i powiedział do Ducha, w imieniu Jezusa Chrystusa, wysyłam was z niej. I jednocześnie wyszedł”. Werset ten dotyczy lekarstwa demonicznego gerasene. Podkreśla autorytet Jezusa nad złymi duchami i zdolnością Jezusa do uzdrowienia i wyzwolenia potrzebującym ludziom.
Fejezetek: