1 Ty zaś, Boże nasz, jesteś łaskawy i wierny, cierpliwy i miłosierny w rządach nad wszystkim.
2 Nawet gdy zgrzeszymy, Twoimi jesteśmy, skoro uznajemy moc Twoją; ale nie będziemy grzeszyć, bo wiemy, żeśmy za Twoich poczytani.
3 Ciebie znać - oto sprawiedliwość doskonała; pojąć Twą moc - oto źródło nieśmiertelności.
4 Nie zwiódł nas ani niecny ludzki wymysł, ani bezużyteczne dzieło malarzy - wizerunek, poplamiony różnymi barwami,
5 których widok roznamiętnia głupich, iż pożądają bezdusznej postaci z martwego obrazu.
6 W złych rzeczach się kochają, takich nadziei też są warci ich twórcy, miłośnicy, czciciele.
7 Bo i garncarz, ugniatając mozolnie miękką ziemię, lepi wszelakie naczynia do naszego użytku. I z tej samej gliny ulepił tak naczynia służące do celów szlachetnych, jak do przeciwnych - wszystkie podobnie. Jaki zaś będzie użytek jednego lub drugiego - ro
8 W niecnym trudzie lepi z tejże gliny marne bóstwo ten, co niedawno powstał z ziemi, i pójdzie niebawem do tej, z której został wzięty, wezwany do spłacenia długu duszy.
9 Ale on się nie troszczy o to, że niebawem umrze, ani o to, że życie ma krótkie, lecz idzie w zawody z tymi, co obrabiają złoto, odlewają srebro, naśladuje tych, co rzeźbią w brązie, i chlubi się, że lepi bałamuctwa.
10 Serce jego jak popiół, nadzieja jego marniejsza niż ziemia i życie nędzniejsze niż glina.
11 Bo nie poznał Tego, który go ulepił, tchnął w niego duszę działającą i napełnił duchem żywotnym.
12 Mniemał, że nasze życie jest zabawą, targiem zyskownym nasze bytowanie, bo mówi, że trzeba ze wszystkiego ciągnąć zyski, nawet z nieprawości.
13 Ten wie lepiej niż inni, że grzeszy, gdy z ziemskiej materii tworzy kruche naczynia i rzeźby.
14 Bardzo są niemądrzy i od duszy dziecięcej biedniejsi wszyscy wrogowie Twego ludu i jego ciemięzcy.
15 Wzięli bowiem za bóstwa wszelkie pogańskie posągi, które ni władzy wzroku nie mają, by spojrzeć, ni nozdrzy, aby powietrzem odetchnąć, ani uszu, by słyszeć, ani palców u rąk, żeby dotknąć, a nogi ich niezdatne do chodzenia.
16 Człowiek je bowiem uczynił, ulepił je ktoś, kto sam trzyma ducha w dzierżawie. Żaden człowiek nie zdoła ulepić bożka, choćby do siebie podobnego,
17 ale sam śmiertelny rzecz martwą tworzy niecnymi rękami. I sam jest możniejszy od swoich świętości: on bowiem żył, a tamte - nigdy.
18 Czczą nawet i najwstrętniejsze zwierzęta, które przez swą głupotę gorsze są od innych.
19 W ich zwierzęcym wyglądzie nie znajdzie się upragnionego piękna, a zatraciły one i uznanie, i błogosławieństwo Boże.
Versículos relacionados com Księga Mądrości, 15:
Rozdział 15 Księgi Mądrości opisuje próżność bożków i wyższość prawdziwego i żywego Boga. Głównym przesłaniem jest to, że idole są martwymi stworzeniami, które nie mają mocy, aby działać, myśleć ani reagować na swoich czcicieli. Natomiast żywy Bóg jest Stwórcą wszystkich rzeczy i jest godny kultu i uwielbienia. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Izajasza 44:10: „Jak głupi jest ten, który czyni Boga, bożkiem dla własnych szkód!” Ten werset podkreśla głupotę wielbienia bożków, które są wytwarzane przez ludzkie ręce i nie są w stanie ocalić ani pomóc czcicielom.
Psalm 115:4-8: „Ich idole są srebrnymi i złotymi, pracują z rąk mężczyzn. Mają usta, ale nie mówią; oczy, ale nie widzą; mają uszy, ale nie słyszą; nos, Ale nie pachną; ale nie czują; mają stopy, ale nie chodzą; żaden dźwięk nie wychodzi z gardła ”. Ten psalm opisuje bezużyteczność bożków i ich niezdolność do działania, myślenia lub mówienia.
Izajasza 40:18-19: „Kogo porównać z Bogiem i jakie podobieństwo będziesz przed nim? Te wersety podkreślają wyższość Boga w odniesieniu do bożków i twierdzą, że nie ma nikogo ani niczego, co można z nim porównać.
Jeremiasza 10:5: „Ponieważ te idole są prętem trzciny, dziełem sztucznego, nie mogą mówić; należy ich zabrać, ponieważ nie mogą chodzić. Nie bój się ich, ponieważ nie mogą czynić zła ani czynić dobra. " Ten werset stwierdza, że bożki są bezużyteczne i bez władzy, i że nie ma powodu, aby się ich bać.
Izajasza 45:20: „Zbieraj się, chodź, chodź, zejdź razem, ci, którzy uciekają nad narodami, nie wiedzą nic, kto prowadzi swoje obrazy rzeźby, wykonane z drewna i modlą się do Boga, który nie może zbawić”. Ten werset podkreśla głupotę wielbienia bożków i stwierdza, że ci, którzy ich czczą nie, nie mają wiedzy o Bogu.
Fejezetek: