Księga Psalmów, 102

10. Albowiem jak chleb jadam popiół i z płaczem mieszam mój napój,

Kapcsolódó versek Księga Psalmów, 102:

Psalm 102 jest lamentem osoby, która cierpi i czuje się odległa od Boga. Psalmista wyraża swój smutek, ale także ufa wierności Bożym i jego zdolności do uzdrowienia i przywracania. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami Psalmu 102.

Psalm 34:18: „W pobliżu władcy tych, którzy mają złamane serce i zbawiają tych z uciskanego ducha”. Ten werset mówi o bliskiej odległości Boga do tych, którzy cierpią i czują się uciskani.

Psalm 103:13: „Jako ojciec komputera swoich dzieci, więc Pan wstrząsa się tym, którzy go boją się”. Ten werset mówi o współczuciu Boga wobec jego dzieci, pokazując, że dba o ich cierpienie.

Izajasza 41:10: „Nie bój się, bo jestem z tobą, nie prześladuj siebie, bo jestem waszym Bogiem; wzmacniam cię i pomagam ci, i popieram cię moją wierną prawą ręką”. Ten werset pokazuje, że Bóg jest Bogiem wzmacniania i pomocy, zdolnym do utrzymania tych, którzy mu ufają.

2 Koryntian 1:3-4: „Błogosławiony Boga i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierni i Boga wszelkiego pocieszenia, który pociesza nas we wszystkich naszych udrękach, abyśmy mogli również pocieszyć tych, którzy są w środku Pewne ucisk, z pocieszeniem, jesteśmy pocieszani przez Boga ”. Ten werset mówi o zdolności Boga do pocieszenia nas w naszym ucisku, a z kolei pozwala nam pocieszyć innych.

Rzymian 8:28: „Wiemy, że wszystkie rzeczy współpracują dla dobra tych, którzy kochają Boga, tych, którzy są powołani zgodnie z ich celem”. Ten werset mówi o wierności Boga, aby używać wszystkich rzeczy, w tym cierpienia, dla dobra tych, którzy go kochają i są powołani zgodnie z jego celem.