1 Wspaniałość wysokości, sklepienie o przezroczystej jasności, tak wygląda niebo - przepiękny widok.
2 Widok wschodzącego słońca mówi [nam], że jest ono czymś najbardziej godnym podziwu, dziełem Najwyższego.
3 W południe wysusza ono ziemię, a któż może wytrzymać jego upał?
4 Jak rozżarza się podmuchem piec, przy pracach wymagających żaru, tak słońce trzy razy mocniej rozpala góry, wydaje ognistą parę, a świecąc promieniami, oślepia oczy.
5 Wielki jest Pan, który je uczynił i na którego rozkaz spieszy się ono w swoim biegu.
6 Księżyc też świeci zawsze w swojej porze, aby ustalać czas i być wiecznym znakiem.
7 Księżyc wyznacza dni świąt, to źródło światła, które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię.
8 Miesiąc od niego ma swoje imię. Zwiększając się dziwnie wśród odmian, jest latarnią obozową wojska na wysokościach, świecącą na sklepieniu niebieskim.
9 Wspaniałość gwiazd jest pięknością nieba, błyszczącą ozdobą na wysokościach Pana.
10 Na polecenie Świętego trzymają się Jego wyroku i nie nużą się odbywaniem swych straży.
11 Patrz na tęczę i wychwalaj Tego, kto ją uczynił, nadzwyczaj piękna jest w swoim blasku:
12 otacza niebo kręgiem wspaniałym, a napięły ją ręce Najwyższego.
13 Rozkazem swoim rzuca On błyskawice i szybko wysyła pioruny, sługi swego sądu.
14 Przez Niego również otwierają się skarbce i wylatują chmury jak ptaki.
15 Swą potęgą wzmacnia chmury i bryły gradu zostają drobno pokruszone.
16 Na widok Jego zatrzęsły się góry, a na rozkaz woli Jego wieje wiatr południowy.
17 Głos Jego grzmotu karci ziemię, jak nawałnica wiatru północnego i kłębowisko wichru.
18 Rozrzuca On śnieg jak osiadające ptaki, a jego opad jak chmara szarańczy. Piękność jego bieli zadziwia oko, a takim opadem zachwyca się serce.
19 On szron jak sól rozsiewa po ziemi, który marznąc jeży się ostrymi kolcami.
20 Gdy mroźny wiatr północny zawieje, ścina się lód na wodzie i kładzie się na całym zbiorniku wód, przyodziewając go jakby pancerzem.
21 [Wicher] objada góry, wypala step i jak ogień pożera świeżą zieleń.
22 Nagle lekarstwem na to staje się mgła, a po upale rosa spadająca - pocieszeniem.
23 Według swej myśli On ujarzmił odmęty wód i osadził na nich wyspy.
24 Ci, którzy pływają po morzu, opowiadają o jego niebezpieczeństwach, i dziwimy się temu, co słyszą nasze uszy.
25 A tam, tak nadzwyczajne i dziwne dzieła, rozmaitość wszystkich zwierząt i świat potworów morskich!
26 Dzięki Niemu też Jego posłaniec będzie miał szczęśliwą drogę, bo słowo Jego wszystko układa.
27 Wiele moglibyśmy mówić, ale do końca byśmy nie doszli, zakończeniem zaś mów niech będzie: On jest wszystkim!
28 Jeżeli zechcemy jeszcze Go chwalić, gdzie się znajdziemy: Jest On bowiem większy niż wszystkie Jego dzieła.
29 Panem jest straszliwym i bardzo wielkim, a przedziwna Jego potęga.
30 Gdy wychwalać będziecie Pana, wywyższajcie Go, ile tylko możecie, albowiem i tak będzie jeszcze wyższym, a gdy Go wywyższać będziecie, pomnóżcie siły, nie ustawajcie, bo i tak nie dojdziecie [do końca].
31 Któż Go widział i mógł to opowiedzieć, i któż Go tak wysławił, jak tego jest godzien?
32 Istnieje wiele tajemnic jeszcze większych niż te, widzimy bowiem tylko nieliczne Jego dzieła.
33 Pan bowiem uczynił wszystko, a bogobojnym dał mądrość.
Versículos relacionados com Mądrość Syracha, 43:
Ecclesiastical 43 to wiersz opisujący wielkość i piękno boskiego stworzenia, podkreślając majestat nieba i gwiazd, a także różnorodne żywe istoty na ziemi. Oto pięć wersetów biblijnych dotyczących tematów poruszonych w kościelnym 43:
Psalm 8:3-4: „Kiedy widzę twoje niebo, dzieło twoich palców, księżyca i gwiazdy, które przygotowałeś; Czym jest śmiertelnik, aby go zapamiętać? I syna człowieka, aby go odwiedzić?” Ten Psalm mówi o podziwu psalmisty dla Boga i przed nim małość ludzkości.
Psalm 19:1: „Niebiosa ogłaszają chwałę Boga, a firmament ogłasza dzieło jego rąk”. Ten werset podkreśla wielkość nieba jako świadka wielkości i boskiej mocy.
Praca 12:7-10: „Ale teraz pyta alimarian, a każdy z was nauczy; i ptaki nieba, a oni cię wiedzą; lub przemawiają do Ziemi, i to cię nauczy; nawet ryby z morze, ogłoszą. Kto nie rozumie dla wszystkich tych rzeczy, które zrobiła to ręka Pana? ” Job rozpoznaje mądrość i wielkość boskiego stworzenia oraz rolę, jaką każde stworzenie odgrywa w jego pracy.
Przysłów 8:27-28: „Kiedy założył niebo, tam byłem; kiedy prześledził horyzont nad twarzą Abyss; kiedy chmury mocno mocne; kiedy źródła otchłani były wzmocnione;” Ten rozdział uosabia mądrość jako rolę w boskim stworzeniu i opisuje, jak Bóg nakazał wszechświatowi.
Rzymian 1:20: Dla jego niewidzialnych rzeczy, ponieważ stworzenie świata zarówno jego wieczna władza, jak i jego boskość, rozumieją się nawzajem i wyraźnie widzą siebie dla rzeczy, które są stworzone, że mogą stać się niewybaczalne; Paweł stwierdza, że stworzenie Boga jest potężnym świadectwem Jego istnienia i boskości.
Fejezetek: