1 W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?
2 On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł:
3 Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.
4 Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim.
5 I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje.
6 Lecz kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza.
7 Biada światu z powodu zgorszeń! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie.
8 Otóż jeśli twoja ręka lub noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie wejść do życia ułomnym lub chromym, niż z dwiema rękami lub dwiema nogami być wrzuconym w ogień wieczny.
9 I jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do życia, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła ognistego.
10 Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.
11 "Albowiem Syn Człowieczy przyszedł ocalić to, co zginęło".
12 Jak wam się zdaje? Jeśli kto posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się zabłąkała?
13 A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.
14 Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych.
15 Gdy brat twój zgrzeszy "przeciw tobie", idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata.
16 Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa.
17 Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik!
18 Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.
19 Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie.
20 Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich.
21 Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?
22 Jezus mu odrzekł: Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
23 Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami.
24 Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów.
25 Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać.
26 Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam.
27 Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował.
28 Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien!
29 Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie.
30 On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
31 Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.
32 Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś.
33 Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?
34 I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda.
35 Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu.
Versículos relacionados com Ewangelia Mateusza, 18:
Rozdział 18 Ewangelii Mateusza dotyczy tematów związanych z życiem w społeczności i przebaczeniu. Jezus uczy o znaczeniu pokory, korekcji braterskiej i wzajemnego przebaczenia. Mówi także o znaczeniu traktowania z miłością i miłosierdziem, którzy popełniają błędy.
Kolosan 3:13: „Znisz się nawzajem, wybaczcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma skargę przeciwko innym. Tak jak Pan ci wybaczył, więc wybacz ci” ten werset podkreśla znaczenie wzajemnego wybaczenia i podążania za przykładem Chrystusa do wybaczenia.
Efezjan 4:32: „Wcześniej ukochane miejsca wobec siebie, współczujące, wybaczające wam się nawzajem, takie jak Bóg, w Chrystusie, wybaczyło wam„ ten werset podkreśla również znaczenie wzajemnego wybaczenia i podążania za przykładem Boga, aby wybaczyć.
Przysłów 17:9: „Każdy, kto obejmuje przestępstwo, szuka miłości, ale który rzuca ją w twarz, oddziela dobrych przyjaciół”. Ten werset podkreśla znaczenie zbliżania się do przestępstw z miłością i miłosierdziem, zamiast przywiązania do nich i niszczenia relacji.
Rzymian 12:10: „Kochaj się serdecznie ze sobą z braterską miłością, woląc być na cześć siebie”. Ten werset podkreśla znaczenie wzajemnej miłości i szanowania się w społeczności chrześcijańskiej.
Galacjan 6:1: „Bracia, jeśli ktoś jest zaskoczony jakimś grzechem, wy, którzy jesteście duchowi, poprawili go z duchem łagodności; i bramkarza, aby nie był też kuszony”. Ten werset podkreśla znaczenie braterskiej korekty z miłością i życzliwością, a nie osądzaniem i potępieniem.
Capitoli: