1 Zaiste, Pan zlituje się nad Jakubem, i znowu sobie obierze Izraela: da im odpocząć we własnej ojczyźnie. Cudzoziemiec przyłączy się do nich i zostanie wcielony do domu Jakuba.
2 Przyjmą ich narody i zaprowadzą do ich miejsca rodzinnego. Dom zaś Izraela weźmie ich sobie w posiadanie na ziemi Pańskiej, jako sługi i służące, tak że będzie trzymał w niewoli tych, którzy go trzymali, i panować będzie nad swoimi ciemiężycielami.
3 Przyjdzie do tego wówczas, kiedy Pan da ci pokój po twych cierpieniach i kłopotach, i po twardej niewoli, którą cię przytłoczono,
4 że rozpoczniesz tę satyrę na króla babilońskiego i powiesz: O, jakże nadszedł kres ciemięzcy! Jak ustała jego zuchwałość!
5 Połamał Pan laskę złoczyńców i berło panujących,
6 co smagało narody zajadle nieustannymi ciosami, co rządziło ludami z wściekłością, prześladując je bez miłosierdzia.
7 Cała ziemia odetchnęła uspokojona, szaleje z radości.
8 Nawet cyprysy mają uciechę z ciebie i cedry libańskie: Odkąd powalony leżysz, drwale nie wychodzą na nas.
9 Podziemny Szeol poruszył się przez ciebie, na zapowiedź twego przybycia; dla ciebie obudził cienie zmarłych, wszystkich wielmożów ziemi; kazał powstać z tronów wszystkim królom narodów.
10 Wszyscy oni zabierają głos, by ci powiedzieć: Ty również padłeś bezsilny jak i my, stałeś się do nas podobny!
11 Do Szeolu strącony twój przepych i dźwięk twoich harf. Robactwo jest twoim posłaniem, robactwo też twoim przykryciem.
12 Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody?
13 Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa; powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron. Zasiądę na Górze Obrad, na krańcach północy.
14 Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego.
15 Jak to? Strąconyś do Szeolu na samo dno Otchłani!
16 Którzy cię ujrzą, utkwią wzrok w tobie, zastanowią się nad tobą: Czyż to nie ten, który trząsł ziemią, który obalał królestwa,
17 który świat cały zamieniał w pustynię, a miasta jego obracał w perzynę, który swych jeńców nie zwalniał do domu?
18 Wszyscy Królowie narodów, wszyscy oni spoczywają z chwałą, każdy w swoim grobowcu.
19 A tyś wyrzucony z twego grobu jak ścierwo obrzydliwe, otoczony pomordowanymi, przebitymi mieczem, jak trup zbezczeszczony! Z tymi, których składają na kamieniach grobowego dołu,
20 ty nie będziesz złączony w pogrzebie; boś ty zatracił twój kraj, wymordowałeś twój naród. Na wieki nie będzie wspomniane potomstwo złoczyńców.
21 Przygotujcie rzeź dla jego synów z powodu niegodziwości ich ojca. Niech nie powstaną i nie wezmą świata w dziedzictwo, niech nie napełnią miastami powierzchni ziemi!
22 Powstanę przeciw nim - wyrocznia Pana Zastępów - i wygładzę Babilonowi imię i resztę, ród też i potomstwo - wyrocznia Pana.
23 Przemienię go w posiadłość jeżów i w bagna. I wymiotę go miotłą zagłady - wyrocznia Pana Zastępów.
24 Przysiągł Pan Zastępów mówiąc: Zaprawdę, jak umyśliłem, tak się stanie, i jak postanowiłem, tak nastąpi:
25 Że złamię Asyrię na mojej ziemi i zdepcę ją na moich górach. Wówczas jej jarzmo z nich się usunie, jej brzemię spadnie im z bark.
26 Taki jest zamiar powzięty, co do całej ziemi; taka jest ręka wyciągnięta na wszystkie narody.
27 Jeżeli Pan Zastępów postanowił, kto się odważy przeszkodzić? Jeżeli ręka Jego wyciągnięta, kto ją cofnie?
28 W roku śmierci króla Achaza został ogłoszony następujący wyrok:
29 Nie ciesz się, cała ty Filisteo, iż został złamany kij, co cię smagał, bo z zarodka węża wyjdzie żmija, a owocem jej będzie smok skrzydlaty.
30 Ale ubodzy paść będą na moich pastwiskach i nędzarze odpoczną bezpiecznie, podczas gdy Ja uśmiercę głodem twe potomstwo i wygubię twoje ostatki.
31 Zawyj, bramo! Krzyknij, miasto! Zadrżyj, cała Filisteo! Bo z północy nadciąga dym i nikt się nie odrywa od jego oddziałów.
32 Co zaś się odpowie posłom barbarzyńców? - To, że Pan założył Syjon i do niego się chronią nieszczęśliwi z Jego ludu.
Versículos relacionados com Księga Izajasza, 14:
Izajasza 14 zaczyna się od proroctwa upadku króla Babilonu, który uciskał lud Izraela. Rozdział opisuje upadek tego dumnego i aroganckiego króla, który zostanie teraz sprowadzony do prostych zwłok jak każdy inny człowiek. Następnie lud Izraela zostaje wezwany do śpiewania pieśni triumfu, ponieważ ucisk wroga dobiegł końca.
Psalm 137:8-9: „O Córka Babilonu, niszczycielska; szczęśliwy ten, który zwrócił ci to, co nam zrobiłeś! Szczęśliwy tego, który łapie twoje małe dzieci i miażdżą je o skałę!” Psalm ten wyraża gorycz ludu Izraela w stosunku do Babilonu, który zniszczył świątynię i doprowadził lud na wygnanie.
Jeremiasz 50:34: „Jednak jego Odkupiciel jest silny, Pan gospodarzy jest jego imieniem. Będzie energicznie bronił mojego ludu w Jego sprawie, aby mógł odpocząć Ziemi i spowodować terror mieszkańcom Babilonu”. W tym wersecie Jeremiasz prorokuje ostateczną porażkę Babilonu i wyzwolenie ludu Bożego.
Objawienie 18:2: „Płakał silnym głosem, mówiąc:„ Upadł! Wielki Babilon upadł! Została siedzibą demonów i schronienia każdego brudnego ducha, schronieniem każdego nieczystego i wstrętnego ptaka! ”„ W tym wersecie tego wersetu o tym wersecie tego Objawienie książki, upadek Babilonu, zostaje ponownie ogłoszona, tym razem w formie skorumpowanego i niemoralnego miasta, które przyciąga gniew Boga.
Zachariasz 2:7-9: „Tam, miasto Władcy gospodarzy! To będzie blask! Wyśle swoich posłańców, aby ogłosił zbawienie, mówiąc:„ konsolę, pocieszajcie cię, mój lud, mów Pan. Do serca Jerozolimy, mówiąc, że spełniła już swój czas, że jej niegodziwość zostanie wybaczona, która już otrzymała dwukrotnie z ręki Pana, przez wszystkie jej grzechy. ”„ Ten fragment Zachariasza mówi o przywróceniu Jerozolimy po Babilońskim Wygnanie i upadek Babilonu.
Objawienie 19:1-2: „Po tych rzeczach słyszałem w niebie jako wielki okrzyk wielu, który powiedział:„ Hallelujah! Zbawienie, chwała i moc należą do naszego Boga, ponieważ prawdziwe i sprawiedliwe są ich osądy… osął. Wielka prostytutka, która zepsuła ziemię swoją prostytucją i pomszczyła krew swoich sług w jej rękach! ”„ Ten fragment Księgi Objawienia mówi również o upadku Babilonu, obecnie w postaci „prostytutki”, która psuje się Ziemia i jest ostatecznie osądzona przez Boga.
Capitoli: