1 Sprawiedliwy ginie, a nikt się tym nie przejmuje. Bogobojni ludzie znikają, a na to nikt nie zwraca uwagi. Tak to się gubi sprawiedliwego,
2 a on odchodzi, by zażywać pokoju. Ci, którzy postępują uczciwie, spoczywają na swoich łożach.
3 Lecz wy zbliżcie się tutaj, synowie wiedźmy, potomstwo wiarołomnej i nierządnicy!
4 Z kogo się naśmiewacie? Na kogo otwieracie usta i wywieszacie język? Czyż wy nie jesteście dziećmi przestępstwa, potomstwem nieprawego łoża?
5 Wy, którzy płoniecie żądzą pod terebintami i pod każdym zielonym drzewem, mordujecie dzieci na ofiarę w jarach, w rozpadlinach skalnych.
6 Gładkie kamienie potoku są twoim działem, one to, one - twoją częścią wylosowaną. Im też w ofierze wylewałaś płyny, ofiarowałaś obiaty. Czyż mam być z nich zadowolony?
7 Na górze wielkiej i wysokiej tyś rozłożyła swe łoże, tam też wstąpiłaś, żeby składać ofiary.
8 Postawiłaś twój znak rozpoznawczy za bramą i za słupami odrzwi. Tak, z dala ode Mnie się odkrywałaś, weszłaś i rozszerzyłaś swe łoże. Ugodziłaś się o zapłatę z tymi, których łoże umiłowałaś; pomnożyłaś z nimi twój nierząd, patrząc na stelę.
9 Udałaś się do Molocha z olejkiem, użyłaś obficie twych wonnych olejków. Wysłałaś daleko swych gońców, aż do Szeolu się zniżyłaś.
10 Utrudziłaś się tyloma podróżami, ale nie powiedziałaś: Dosyć! Odnalazłaś żywotność twej siły, dlatego nie osłabłaś.
11 Kogo się lękasz i boisz, że Mnie chcesz oszukać? Nie pamiętasz o Mnie, nie dajesz Mi miejsca w twym sercu. Czyż nie tak? Ja milczę i przymykam oczy, a ty się Mnie nie boisz.
12 Objawię Ja twoją sprawiedliwość i twoje uczynki nieużyteczne.
13 Gdy będziesz wołać, niech cię ocalą twe obrzydłe [bożki]! Ale wiatr je wszystkie rozwieje, wicher je porwie. Kto zaś ucieknie się do Mnie, posiądzie ziemię i odziedziczy moją Świętą Górę.
14 Powiedzą: Budujcie, budujcie, uprzątnijcie drogę, usuńcie przeszkody z drogi mego ludu!
15 Tak bowiem mówi Wysoki i Wzniosły, którego stolica jest wieczna, a imię Święty: Zamieszkuję miejsce wzniesione i święte, lecz jestem z człowiekiem skruszonym i pokornym, aby ożywić ducha pokornych i tchnąć życie w serca skruszone.
16 Bo nie będę wiecznie prowadził Ja sporu ani zawsze nie będę rozgniewany; inaczej ustałyby niknąc sprzed mego oblicza tchnienie i istoty żyjące, którem Ja uczynił.
17 Zawrzałem gniewem z powodu jego występnej chciwości, ukrywszy się w moim gniewie cios mu zadałem; on jednak szedł zbuntowany drogą swego serca,
18 a drogi jego widziałem. Ale Ja go uleczę i pocieszę, i obdarzę pociechami jego samego i pogrążonych z nim w smutku,
19 wywołując na wargi ich dziękczynienie: Pokój! Pokój dalekim i bliskim! - - mówi Pan - Ja go uleczę.
20 Bezbożni zaś są jak morze wzburzone, które się nie może uciszyć i którego fale wyrzucają muł i błoto.
21 Nie ma pokoju - mówi Bóg mój - dla bezbożnych.
Versículos relacionados com Księga Izajasza, 57:
Izajasza 57 to rozdział, który mówi o bałwochwalstwie i niewierności Izraela, a także Bożej obietnicy uzdrowienia i zbawienia. Istnieje również ostrzeżenie dla tych, którzy ufają własnej sprawiedliwości i nieposłuszni Bogu. Oto pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Przysłów 14:12: „Jest sposób, który wydaje się słuszny dla człowieka, ale ostatecznie prowadzi do śmierci”. Ten werset ostrzega przed zaufaniem do naszej własnej mądrości i zrozumieniu, które mogą prowadzić do duchowej śmierci.
Jeremiasza 2:13: „Dla mojego ludu popełnili dwa zło: porzucili mnie źródłem żywej wody i wykopali cysterny, pęknięte cysterny, które nie zatrzymują wody”. Tutaj Jeremiasz mówi o niewierności Izraela do poszukiwania innych źródeł wody, a nie ufania Bogu, prawdziwym źródłem życia.
Ozeasza 14:1: „Wróć, Izrael, do Pana, waszego Boga. Jego grzechy doprowadziły ich do upadku!” Werset ten wzywa Izrael do żałowania i powrotu do Boga, rozpoznając Jego winę w Jego duchowym upadku.
2 Kroniki 7:14: „Jeśli mój lud, który jest nazywany moim imieniem, pokornie, modli się i rezygnuje z twarzy i odejść od ich złych dróg, od nieba usłyszę ich, wybacz ich grzechowi i uzdrowić ziemię”. Ten werset oferuje Boga obietnicę uzdrowienia i przywrócenia tym, którzy żałują i wracają do Niego.
Ezechiel 36:26: „Dam wam nowe serce i wkładam w ciebie nowego ducha; zabiorę ci serce kamienia i dam ci serce ciała”. Ten werset mówi o obietnicy Boga przekształcenia serc tych, którzy zwracają się do Niego, zastępując twardość i chłód sercem pełnym miłości i współczucia.
Capitoli: