Versi relativi a Księga Wyjścia, 1:
Exodus 1 jest początkiem Księgi Wyjścia, w którym zgłaszany jest ucisk Izraelitów w Egipcie, a początek Boga planu ich uwolnienia. Rozdział rozpoczyna się od wprowadzenia historii Izraelitów w Egipcie, który wiele się rozmnożył i był postrzegany przez Egipcjan. Następnie faraon postanawia je uciskać, zniechęcać i nakazując położnym zabić noworodki męskie. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Wyjści 1:
Wyjście 2:24: „I Bóg usłyszał swego jęku, a Bóg przypomniał sobie swoje przymierze z Abrahamem z Izaakiem i jakubem”. Ten werset pokazuje, że Bóg usłyszał krzyk Izraelitów i przypomniał sobie swoje przymierze z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, obiecując uwolnić ich z Egiptu.
Powtórzonego Prawa 26:7: „I płaczemy do Pana Boga naszych rodziców; i Pan usłyszał nasz głos i widział naszą dolegliwość, naszą pracę i nasz ucisk”. Widzimy tutaj, że Izraelici płakali do Pana podczas ich ucisku w Egipcie, a Bóg ich usłyszał i zobaczył Jego dolegliwość i ucisk.
Psalm 81:6: „Wziąłem jego ładunek z jego ramienia, jego ręce były wolne od koszy”. Ten werset mówi o wyzwoleniu Izraelitów Egiptu, gdzie Bóg wziął ciężar ucisku ramion i uwolnił ich, aby mieć wolne ręce.
Exodus 3:7: „A Pan powiedział: widziałem ostrożnie dolegliwość mojego ludu, który jest w Egipcie, i słyszałem jego płacz z powodu jego dokładności, ponieważ znałem ich bóle”. Tutaj Bóg przemawia bezpośrednio do Mojżesza i twierdzi, że widział dolegliwość swego ludu w Egipcie i usłyszał Jego płacz z powodu ucisku.
Izajasza 43:1: „Ale teraz Pan mówi, że stworzył cię, Jacoba i stworzył cię, O Izrael: Nie bój się, bo cię wypuściłem; nazywałem cię swoim imieniem, jesteś mój”. Ten werset mówi o wyzwoleniu i odkupieniu Izraela przez Pana, który nazwał je z imieniem i obiecał, że ich nie porzucą.