Ewangelia Jana, 14

22. Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?

Wersety związane z Ewangelia Jana, 14:

Święty Jan 14 jest jednym z najbardziej znanych rozdziałów Ewangelii Jana, ponieważ w Nim Jezus pożegna się ze swoimi uczniami przed jego aresztowaniem i śmiercią, obiecując, że wyśle ​​Ducha Świętego, aby ich pocieszył i poprowadzi. Twierdzi również, że jest drogą, prawdą i życiem, i uczy o swoim związku z Ojcem i znaczeniu miłości do jego przykazań. Na podstawie tych tematów, oto pięć wersetów Biblii, które odnoszą się do rozdziału Jana 14:

Jana 16:7: „Mówię wam prawdę, pozwól mi odejść, bo jeśli nie, komputer nie przyjdzie do ciebie; ale jeśli pójdę, wyślę go”. W tym wersecie Jezus wzmacnia obietnicę, że wyśle ​​Ducha Świętego, aby poprowadzić i pocieszyć swoich uczniów, jak uczy w Jana 14:16-26.

Jana 10:30: „Ja i ojciec jesteśmy jednym”. W tym wersecie Jezus potwierdza swoją jedność z Ojcem, a także w Jana 14:9-11, kiedy mówi, że ten, który go widział, widział Ojca, i że słowa, które mówią, nie są jego własnymi, ale o tym, ale o Ojciec, który go wysłał.

1 Jana 5:3: „Bo to jest miłość Boga, zachowajmy Jego przykazania; a Jego przykazania nie są ciężkie”. W tym wersecie apostoł Jan uczy o znaczeniu miłości do przykazań Boga, że ​​Jezus podkreśla w Jana 14:15-24, kiedy mówi, że ten, kto go kocha, zachowa swoje przykazania i że ten, kto ich nie kocha Zatrzymaj go.

Jana 14:6: „Jezus powiedział Mu, jestem drogą, prawdą i życiem; nikt nie przychodzi do Ojca oprócz mnie”. W tym wersecie Jezus uczy, że jest jedynym sposobem dla Ojca i że prawda i życie można znaleźć tylko przez Niego. To przesłanie jest wzmocnione w Jana 14:1-4, kiedy mówi, że przygotuje miejsce dla swoich uczniów w domu ojca.

Jana 14:27: „Zostawiam wam pokój; mój pokój, który wam daję; nie dam go tak, jak daje to świat. Jeśli nie zamieszkusz w swoje serce, ani nie dasz na to wpływu”. W tym wersecie Jezus obiecuje swoim uczniom pokój, który tylko on może dać, tak jak uczy w Jana 14:27-31, kiedy mówi, że nie opuści ich sierot i że nie muszą się bać.