Księga Psalmów, 142

4. Gdy duch mój we mnie ustaje, Ty znasz moją ścieżkę. Na drodze, po której kroczę, ukryli na mnie sidło.

Wersety związane z Księga Psalmów, 142:

Psalm 142 jest modlitwą człowieka w niebezpieczeństwie, który płacze do Boga o pomoc i wyzwolenie. Psalmista czuje się samotny i prześladowany, ale ufa, że ​​Bóg jest Jego schronieniem i częścią w krainie żywych. Oto pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w Psalmie 142:

Psalm 55:6 - „Powiedziałem ze swoim zdziwieniem: Och! Dałem mi skrzydła jak Dove! Latam i znalazłem schronienie”. Podobnie jak Psalmista Psalmu 142, autor tego Psalmu wzywa pomoc w czasach niepokoju i chce uciec od swoich prześladowców.

Psalm 143:3-4 - „Wróg prześladował moją duszę; zmiażdżył moje życie na ziemi; sprawiło, że zamieszkałem w ciemności, jak ci, którzy umarli przez długi czas. W mnie moje serce jest opuszczone”. Wersety te opisują udrękę i samotność, jaką odczuwa Psalmista Psalmu 142.

Psalm 27:9 - „Nie ukrywajcie przede mną twarzy, nie odrzucaj swojego sługę, wy, którzy mają moją pomoc; nie pozwalasz mi ani nie opuścić mnie, Boże moje zbawienie!” Ten werset pokazuje zaufanie psalmisty Psalmu 142 w pomocy Boga, nawet gdy czuje się porzucony.

Psalm 31:2-3- „Uwzględnij dla mnie uszy, dostarcz mi szybko; bądź kamieniem schronienia, potężną fortecą, aby mnie uratować. Dla ciebie jesteś moją skałą i moją fortecą; dla twojej miłości do twojej imienia, kieruj mnie i prowadź mnie. " Te wersety podkreślają zaufanie psalmisty do Boga jako jego fortecy i skały schronienia.

Psalm 143:11- „Ze względu na wasze imię, Panie, zachowaj moje życie; dla waszej sprawiedliwości, wyjmij mnie z udręki”. Ten werset odzwierciedla pragnienie psalmisty Psalmu 142 od zbawienia przez Boga i życia, aby wychwalać Jego imię.