1 Potem, po czternastu latach, udałem się ponownie do Jerozolimy wraz z Barnabą, zabierając z sobą także Tytusa.
2 Udałem się zaś w tę stronę na skutek otrzymanego objawienia. I przedstawiłem im Ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się powagą, /by stwierdzili/, czy nie biegnę lub nie biegłem na próżno.
3 Ale nie zmuszono do poddania się obrzezaniu nawet Tytusa, mego towarzysza, mimo że był Grekiem.
4 A było to w związku z tym, że na zebranie weszli bezprawnie fałszywi bracia, którzy przyszli podstępnie wybadać naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas ponownie pogrążyć w niewolę.
5 Na żądane przez nich ustępstwo zgoła się jednak nie zgodziliśmy, aby dla waszego dobra przetrwała prawda Ewangelii.
6 Co się zaś tyczy stanowiska tych, którzy się cieszą powagą - jakimi oni dawniej byli, jest dla mnie bez znaczenia; u Boga nie ma względu na osobę - otóż ci, co są uznani za powagi, nie polecili mi oddawać czegokolwiek.
7 Wręcz przeciwnie, stwierdziwszy, że mnie zostało powierzone głoszenie Ewangelii wśród nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi wśród obrzezanych -
8 Ten bowiem, który współdziałał z Piotrem w apostołowaniu obrzezanych, współdziałał i ze mną wśród pogan-
9 i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych,
10 byleśmy pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.
11 Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył.
12 Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania.
13 To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę.
14 Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?
15 My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie pogrążonymi w grzechach poganami.
16 A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia.
17 A jeżeli to, że szukamy usprawiedliwienia w Chrystusie, poczytuje się nam za grzech, to i Chrystusa należałoby uznać za sprawcę grzechu. A to jest niemożliwe.
18 A przecież wykazuję, że sam przestępuję /Prawo/, gdy na nowo stawiam to, co uprzednio zburzyłem.
19 Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża.
20 Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie.
21 Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.
Versículos relacionados com List do Galatów, 2:
Galacjan 2 zajmuje się konfliktem między Pawłem a Judaizerami, którzy nauczali, że poganie muszą podążać za prawem mozaiki. W tym rozdziale Paweł broni jego autorytetu apostolskiego i przesłania zbawienia przez wiarę w Jezusa Chrystusa, a nie przez dzieła prawa. Zgłasza także swoje spotkanie z Peterem w Antiochii, gdzie Piotr działał hipokrytycznie, gdy odszedł od pogan z powodu presji Judaizerów. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Galacjan 2:
Rzymian 3:28: „Dlatego dochodzimy do wniosku, że człowiek jest uzasadniony wiarą, niezależnie od dzieł prawa”. Ten werset potwierdza centralne przesłanie Pawła w Galacjan 2, że zbawienie odbywa się przez wiarę w Jezusa Chrystusa, a nie dzieła prawa.
Efezjan 2:8-9: „Bo łaskę jesteście zbawieni, przez wiarę; i to nie pochodzi od was, jest to dar Boga; nie z dzieł, aby nikt nie mógł chwalebny”. Werset ten wzmacnia również ideę, że zbawienie odbywa się łaska Boga, otrzymana przez wiarę, a nie przez dzieła prawa.
Dz 15:1: „Wtedy niektórzy ludzie, którzy zstąpili z Judei, nauczyli swoich braci, jeśli nie obrzezasz zwyczaju Mojżesza, nie możesz zostać zbawiony”. Werset ten ilustruje konflikt między Judaizerami a poganinowymi chrześcijanami, którzy wierzyli, że obrzezanie i posłuszeństwo prawu są niezbędne do zbawienia.
Dzieje 15:10: „Dlaczego teraz próbujesz Boga, wkładając szyjkę szyjką uczniów jarzmo, którego ani nasi rodzice, ani my nie mogliśmy stać?” Werset ten jest deklaracją Piotra podczas Rady Jerozolimy, gdzie przyznał, że prawo mozaikowe było zbyt ciężkie dla pogan i że zostali zbawieni przez łaskę Bożą, podobnie jak Żydzi.
Kolosan 2:16-17: „Dlatego nikt nie ocenia cię za jedzenie, picie, ani z powodu dni uczty, nowiu lub soboty, które są cieniem rzeczy, które nadejdą; ale ciało to pochodzi od Chrystusa. " Werset ten podkreśla, że praktyki prawa mozaikowego, takie jak Dni Święta i Soboty, były cieniem tego, co miało przychodzić do Chrystusa i nie były już konieczne do zbawienia.
Rozdziały: