1 Dodał jeszcze Elihu, i rzekł:
2 Poczekaj chwilkę, wyjaśnię, bo jeszcze mam słowa od Boga.
3 Daleko poniosę swą wiedzę, by ukazać sprawiedliwość Stwórcy.
4 Naprawdę, nie mówię podstępnie, prawdziwie jest mędrzec przed tobą.
5 Oto Bóg nie odrzuca potężnych, umysłów potężnych duchem,
6 ale ciemięzcy żyć nie dozwoli, ubogim przyznaje słuszność,
7 nie spuszcza oka z uczciwych, osadza ich na tronach z królami, wywyższa ich po wsze czasy.
8 Gdy powrozami związani, w kajdany nędzy zostaną zakuci,
9 wtedy im stawia przed oczy ich czyny, by ciężkość przestępstw widzieli.
10 Otwiera im uszy na radę, namawia: od zła niech odstąpią!
11 Gdy usłuchają z poddaniem, dni płyną im w dobrobycie, a lata mijają w szczęściu.
12 Niewierni muszą zginąć od dzidy, wyginą z braku rozumu.
13 Ludzie zatwardziali gniew chowają, związani nie chcą ratunku;
14 wyginą za dni młodości, a życie ich godne pogardy.
15 Biednego On ratuje przez nędzę, cierpieniem otwiera mu uszy.
16 I ciebie chce On wybawić z nieszczęść, przed tobą jest dal, nie cieśnina, i stół opływający tłuszczem.
17 Lecz ty osądzasz jak niewierny. Dosięgną cię prawa i sądy.
18 Strzeż się, by cię nie zwiodła obfitość i nie zmylił hojny okup.
19 Czy skłoni Mocarza twój krzyk bólu, choćbyś wytężył swe siły?
20 Spróbuj nie wzdychać do nocy, w której odchodzą najbliżsi.
21 Strzeż się, a zła unikaj! Przez nie dosięgła cię nędza.
22 Wielki jest Bóg w swej wszechmocy, któż takim mistrzem jak On?
23 Kto Jego drogę chce zganić? Kto powie: źle uczyniłeś?
24 Staraj się chwalić Jego dzieła, gdy o nich się pieśni układa.
25 Ogląda je każdy z radością, choć widzi je tylko z daleka.
26 Wielki jest Bóg, choć nieznany, lat Jego nikt nie policzy .
27 On krople wody podnosi i mgłę na deszcz skrapla,
28 one płyną z nieba wysoko, obficie spływają na ludzi.
29 A kto pojmuje warstwę chmur i huk niebieskiego namiotu?
30 On, Najwyższy, ogniem zieje i zakrywa podstawy morza.
31 Tak utrzymuje ludzi i żywność im daje obficie.
32 Błyskawicą zbrojne ma ręce, wskazuje jej cel oznaczony,
33 głos przeciw niemu wydaje: zazdrosny gniew na nieprawość.
Versículos relacionados com Księga Hioba, 36:
Job 36 to rozdział, w którym Eliú nadal rozmawia z Job o prawości Boga i potrzebę zaufania Mu, nawet w trakcie trudności. Eliú podkreśla suwerenność Boga i swoją mądrość i twierdzi, że cierpienia Hioba są boską korektą jego dumy i grzechu. Podkreśla także potrzebę pokuty i poddania się Bogu.
Przysłów 3:11-12: „Mój synu, korekta Pana nie gardzi ani nie zemdleje, gdy jest przez niego zgromadzony; bo Pan zgadza się, do którego kocha, tak jak Ojciec Syna, którego chce dobrze. " Tak jak Eliú twierdzi, że cierpienia Job są boską korektą, ten werset przysłów podkreśla znaczenie przyjęcia korekty Pana, ponieważ jest to znak miłości i opieki.
Psalm 119:75: „Wiem, Panie, że wasze osądy są sprawiedliwe, a wasza wierność mnie dotknęła”. Eliú twierdzi, że cierpienia Job są sprawiedliwe i przeznaczone do jego poprawienia, a ten werset Psalmu 119 pokazuje podobne uznanie prawości i wierności Bożej, nawet w trakcie dolegliwości.
Jakub 4:10, „Upokorz cię przed Panem, a on wyniesie was”. Eliú podkreśla potrzebę pracy, aby ukorzyć się przed Bogiem i żałować za jakąkolwiek dumę lub grzech, a ten werset u Jakuba podkreśla znaczenie pokory przed Bogiem.
Psalm 147:5: „Wielki jest nasz Pan i o wielkiej władzy; Jego zrozumienie jest nieskończone”. Eliú podkreśla mądrość i wiedzę Boga, a ten werset Psalmu 147 podkreśla także wielkość i nieskończoność boskiego zrozumienia.
Przysłów 16:19: „Lepiej być pokornym umysłem z potulnymi niż dzielenie się łupami z doskonałymi”. Eliú podkreśla potrzebę pokory i poddania się Bogu, a ten werset w Przysłowie podkreśla również znaczenie pokory, w przeciwieństwie do dumy znakomitego.
Chapters: