Löydetty 1103 Tulokset: Det
qui reddet unicuique secundum opera eius: (Epistula ad Romanos 2, 6)
Quid ergo dicemus? Perma nebimus in peccato, ut gratia abundet? (Epistula ad Romanos 6, 1)
nunc autem soluti sumus a lege, mortui ei, in qua detinebamur, ita ut serviamus in novitate Spiritus et non in vetustate litterae. (Epistula ad Romanos 7, 6)
Spe enim salvi facti sumus; spes autem, quae videtur, non est spes; nam, quod videt, quis sperat? (Epistula ad Romanos 8, 24)
sicut scriptum est: “Ecce pono in Sion lapidem offensionis et petram scandali; et, qui credit in eo, non confundetur”. (Epistula ad Romanos 9, 33)
Quae autem ex fide est iustitia, sic dicit: “Ne dixeris in corde tuo: Quis ascendet in caelum?”, id est Christum deducere; (Epistula ad Romanos 10, 6)
aut: “Quis descendet in abyssum?”, hoc est Christum ex mortuis revocare. (Epistula ad Romanos 10, 7)
Dicit enim Scriptura: “Omnis, qui credit in illo, non confundetur”. (Epistula ad Romanos 10, 11)
Isaias autem audet et dicit: “Inventus sum in non quaerentibus me; palam apparui his, qui me non interrogabant”. (Epistula ad Romanos 10, 20)
Nam alius iudicat inter diem et diem, alius iudicat omnem diem; unusquisque in suo sensu abundet. (Epistula ad Romanos 14, 5)
Itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo. (Epistula ad Romanos 14, 12)
Deus autem patientiae et solacii det vobis idipsum sapere in alterutrum secundum Christum Iesum, (Epistula ad Romanos 15, 5)