1 W chwili objęcia rządów Joasz miał siedem lat i panował czterdzieści lat w Jerozolimie. Matce jego było na imię Sibia z Beer-Szeby.
2 Joasz czynił to, co było słuszne w oczach Pańskich, przez wszystkie dni życia kapłana Jojady.
3 Jojada dobrał mu dwie żony, tak iż miał on synów i córki.
4 Potem powstał w sercu Joasza zamiar, aby odnowić świątynię Pańską.
5 Zebrał więc kapłanów i lewitów i rozkazał im: Wyjdźcie do miast Judy i zbierajcie od całego Izraela pieniądze na coroczne odnawianie świątyni waszego Boga. Pośpieszcie się z tą sprawą! Lewici jednak się nie śpieszyli.
6 Król więc przywołał ich zwierzchnika, Jojadę, i rzekł mu: Dlaczego nie domagałeś się od lewitów, aby przynieśli z Judy i z Jerozolimy na rzecz Namiotu Świadectwa podatek, który Mojżesz, sługa Pański, nałożył na całą społeczność Izraela?
7 Bezbożna bowiem Atalia i jej synowie włamali się do świątyni Bożej i wszystkie przedmioty Świątyni Pańskiej uczynili własnością Baalów.
8 Ponadto rozkazał król, aby sporządzono jedną skrzynię i umieszczono ją w bramie świątyni Pańskiej na zewnątrz.
9 I ogłoszono w Judzie i w Jerozolimie, żeby przynosić Panu podatek, który Mojżesz, sługa Boży, nałożył na Izraela na pustyni.
10 Uradowali się więc wszyscy naczelnicy i cały lud tak, iż przynosili pieniądze i wrzucali do skrzyni, aż ją napełnili.
11 Co pewien czas, kiedy zauważono, iż dużo jest pieniędzy, lewici przenosili skrzynię pod nadzór królewski, następnie sekretarz króla i nadzorca z ramienia arcykapłana opróżniali skrzynię. Potem odnoszono ją na miejsce. Tak czyniono codziennie, zebrano więc mnóstwo pieniędzy.
12 Król i Jojada dawali je kierownikom robót około świątyni Pańskiej. Przy odnawianiu i umacnianiu świątyni Pańskiej byli zajęci murarze i cieśle oraz kowale i brązownicy.
13 Robotnicy przystąpili do dzieła i dzięki pracy ich rąk odnawianie posuwało się naprzód. Naprawili zatem świątynię Bożą według jej planu i wzmocnili ją.
14 Kiedy to ukończyli, przynieśli resztę pieniędzy do króla i Jojady, za które sporządzono sprzęty dla świątyni Pańskiej: naczynia do służby Bożej i składania ofiar, czasze i inne naczynia złote i srebrne. Codziennie przez wszystkie dni Jojady składano całopalenia w świątyni Pańskiej.
15 Potem zestarzał się Jojada i syty życia zmarł, mając lat sto trzydzieści.
16 Pogrzebali go w Mieście Dawidowym razem z królami, albowiem dobrze czynił w Izraelu i względem Boga, i względem Jego świątyni.
17 Po śmierci Jojady przybyli naczelnicy judzcy i oddali pokłon królowi. Król ich wtedy usłuchał.
18 Opuścili więc świątynię Pana, Boga swego, i zaczęli czcić aszery oraz posągi. Wskutek ich winy zapłonął gniew Boży nad Judą i nad Jerozolimą.
19 Posyłał więc Pan do nich proroków, aby ich nawrócili do Pana i napominali, oni jednak ich nie słuchali.
20 Wtedy duch Boży zstąpił na Zachariasza, syna kapłana Jojady, który stanął przed ludem i rzekł: Tak mówi Bóg: Dlaczego przekraczacie przykazania Pańskie? Dlatego się wam nie szczęści! Ponieważ opuściliście Pana i On was opuści.
21 Lecz oni sprzysięgli się przeciw niemu i ukamienowali go, z rozkazu króla na dziedzińcu świątyni Pańskiej.
22 Król Joasz zapomniał już o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu ojciec Zachariasza, Jojada, i zabił syna. Kiedy zaś ten umierał, zawołał: Oby Pan to widział i pomścił, i za to zażądał sprawy!
23 I oto jeszcze w ciągu tego roku wyruszyło przeciw niemu wojsko Aramu. Wkroczywszy do Judy i do Jerozolimy, wyniszczyli z ludu wszystkich jego naczelników, a całą swą zdobycz wysłali do króla Damaszku.
24 Choć wojsko Aramu weszło z małą liczbą żołnierzy, Pan jednak oddał mu w ręce wielkie mnóstwo wojska, ponieważ mieszkańcy Judy opuścili Pana, Boga swych ojców. I tak wykonało ono wyrok na Joaszu.
25 Kiedy się od niego oddalili, pozostawiając go ciężko chorym, słudzy jego uknuli spisek przeciw niemu, aby pomścić krew syna kapłana Jojady. I zabili go na jego łóżku. Zmarł i został pochowany w Mieście Dawidowym, ale nie złożono go w grobach królewskich.
26 Spiskowcami przeciw niemu byli: Zabad, syn Ammonitki Szimeat, i Jozabad, syn Moabitki Szimrit.
27 O jego zaś synach, wielkości podatku i odbudowie świątyni Bożego domu napisano w Komentarzu do Księgi Królów. A syn jego, Amazjasz, został w jego miejsce królem.
Versículos relacionados com 2 Księga Kronik, 24:
2 Kronik 24 opisuje panowanie Joása, króla, który zrobił to, co było w oczach Pana, podczas gdy kapłan Joiada żył, ale który odszedł od Boga po śmierci księdza i ostatecznie zamordował syna. Rozdział ten przedstawia także odbudowę świątyni i gromadzenie pieniędzy ludzi na finansowanie reform. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 kronikach 24:
2 Królów 12:2: „Joas robił to, co było słuszne w widoku Pana każdego dnia, gdy kapłan biżuterii go poinstruował”. Ten werset pokazuje, że Joás był pobożnym królem, podczas gdy biżuteria żyła i podążała za naukami księdza.
Nehemiasz 10:33: „Zobowiązujemy się również sprowadzać do świątyni Pana Pierwsze fruty naszych żniw i pierwsze owoce drzew”. Ten werset pokazuje, że odbudowa świątyni i zbiór funduszy na tę pracę były ważne dla ludu Bożego.
Powtórzonego Prawa 15:7: „Jeśli jest biedny jeden z was, jeden z twoich braci w którymkolwiek z waszych miast, na Ziemi, którą Pan, wasz Bóg, nie jest niewrażliwy ani nie zamyka rąk dla tego brata Potrzeba. " Ten werset mówi o znaczeniu sprawiedliwości społecznej i pomocy dla mniej szczęścia, motywu, który jest ważny dla rozdziału 24.
2 Kroniki 24:17-18: „Po śmierci Jehoiady przywódcy Judy przybyli i pochylili się przed królem. I król ich usłyszał. Porzucili świątynię Pana, Boga ich rodziców i czcili święte stanowiska i bożków. W rezultacie gniew Boży przybył na Judę i Jerozolimę. ” Ten werset pokazuje, że Joás odszedł od Boga po śmierci Joiady i że doprowadziło to do upadku Judy.
Przysłów 26:27: „Ten, kto kopie dołu, wpadnie w nią; kto rzuci kamień, cofnie się nad nim”. Werset ten można zastosować do Joasa, który ostatecznie został zamordowany przez samych ludzi, że oszukał i zdradził. Zbierał to, co zasiło.
Poglavlja: