1 Skoro Salomon zakończył modlitwę, spadł ogień z nieba i strawił całopalenie oraz żertwy, a chwała Pańska wypełniła dom.
2 Kapłani nie mogli wejść do domu Pańskiego, ponieważ chwała Pańska napełniła dom Pański.
3 Wszyscy zaś Izraelici, widząc zstępujący ogień i chwałę Pańską spoczywającą nad świątynią, upadli twarzą ku ziemi, na posadzkę, i oddali pokłon, a potem wysławiali Pana, że jest dobry i że na wieki Jego łaskawość.
4 Król zaś i cały lud składali ofiary przed obliczem Pana.
5 Król Salomon złożył w ofierze dwadzieścia dwa tysiące wołów i sto dwadzieścia tysięcy owiec. I tak poświęcili dom Boży - król i cały naród.
6 Kapłani trwali przy swoich powinnościach, lewici zaś - z instrumentami muzycznymi, które sprawił król Dawid dla wtórowania pieśniom na cześć Pana: bo na wieki Jego łaskawość, gdy Dawid wychwalał Go za ich pośrednictwem. Naprzeciw nich trąbili kapłani, a cały Izrael stał.
7 Potem poświęcił Salomon środkową część dziedzińca przed świątynią Pańską, bo dokonał tam ofiary całopalnej i z tłuszczu ofiar biesiadnych, gdyż brązowy ołtarz, który sprawił Salomon, nie mógł pomieścić całopaleń i ofiar z pokarmów i tłuszczów.
8 Wtedy Salomon, a z nim wielkie zgromadzenie całego Izraela, od Wejścia do Chamat aż do Potoku Egipskiego, obchodzili uroczyste święto przez siedem dni.
9 W ósmym dniu odbyło się uroczyste zebranie, bo siedem dni trwało poświęcenie ołtarza i siedem dni uroczystość.
10 A w dwudziestym trzecim dniu siódmego miesiąca odesłał lud do ich namiotów - ludzi radosnych i wdzięcznych w sercu za te wszystkie dobrodziejstwa, jakie Pan wyświadczył Dawidowi, Salomonowi i swemu ludowi izraelskiemu.
11 Salomon ukończył świątynię Pańską i pałac królewski oraz szczęśliwie wykonał wszystko to, co pragnął sprawić w świątyni Pańskiej i w swoim pałacu.
12 Wówczas Salomonowi w nocy ukazał się Pan i rzekł mu: Wysłuchałem twojej modlitwy i wybrałem sobie to miejsce na dom ofiar.
13 Gdy zamknę niebiosa i nie będzie deszczu, i gdy nakażę szarańczy, by zniszczyła pola, lub gdy ześlę na mój lud zarazę,
14 jeśli upokorzy się mój lud, nad którym zostało wezwane moje Imię, i będą błagać, i będą szukać mego oblicza, a odwrócą się od swoich złych dróg, Ja z nieba wysłucham i przebaczę im grzechy, a kraj ich ocalę.
15 Teraz moje oczy będą otwarte, a uszy moje uważne na modlitwę w tym miejscu.
16 Teraz wybrałem i uświęciłem ten dom, aby tam było Imię moje na wieki, a oczy moje i moje serce tam będą skierowane przez wszystkie dni.
17 Ty zaś, jeśli będziesz postępował wobec Mnie, jak postępował twój ojciec Dawid, dbając o to, aby wypełniać wszystko, do czego cię zobowiązałem, jeśli będziesz strzegł moich praw i nakazów -
18 utrwalę tron twego królestwa, jak przyrzekłem niegdyś twemu ojcu Dawidowi, mówiąc: Nie będzie ci odjęty potomek od rządów nad Izraelem.
19 Ale jeżeli odwrócicie się ode Mnie i porzucicie moje prawa i nakazy, które wam dałem, oraz zechcecie pójść i służyć obcym bogom i oddawać im pokłon -
20 to wykorzenię was z mojej ziemi, którą wam dałem, a dom, który poświęciłem memu Imieniu, odtrącę od mego oblicza i uczynię z niego przedmiot przypowieści i pośmiewiska u wszystkich narodów.
21 Świątynia, która była tak wspaniała, będzie dla każdego przechodzącego obok niej przedmiotem zdumienia, tak iż zapyta: Dlaczego Pan tak uczynił temu krajowi i tej świątyni?
22 A odpowiedzą: Dlatego, że opuścili Pana, Boga ich ojców, który wyprowadził ich z ziemi egipskiej, a upodobali sobie innych bogów oraz oddawali im pokłon i służyli: dlatego sprowadził na nich całe to nieszczęście.
Versículos relacionados com 2 Księga Kronik, 7:
2 Kroniki 7 mówi o zakończeniu budowy świątyni Salomona i jego poświęcenia Bogu. Rozdział opisuje chwałę Boga, który wypełnił świątynię i Bożą odpowiedź na modlitwę Salomona. Rejestrowane są również obchody Pana po poświęceniu. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 2 Kronik 7:
Psalm 27:4: „Jedną rzeczą, o którą zapytałem Pana, jest to, czego szukam: że mogę żyć w domu Pana każdego dnia mojego życia, kontemplować dobroć Pana i szukać Jego orientacji w Jego świątyni”. Ten werset podkreśla znaczenie świątyni jako miejsca kultu i poszukiwania boskiej orientacji.
2 Kroniki 6:40: „Teraz, mój Boże, niech twoje oczy będą otwarte, a twoi słuchacze uważają na modlitwę, którą wam robię w tym miejscu”. Ten werset odnosi się do modlitwy Salomona, prosząc Boga, aby usłyszał modlitwy w świątyni. Jest to wspomnienie o znaczeniu modlitwy w miejscu poświęconym Bogu.
1 Królowie 8:11: „Kapłani nie mogli nadal służyć z powodu chmury, ponieważ chwała Pana wypełniła dom Pana”. Ten werset opisuje chwałę Boga, który wypełnił świątynię po jej zakończeniu, pokazując znaczenie obecności Boga w tym miejscu.
Psalm 122:1: „Radowałem się, kiedy powiedzieli:„ Chodźmy do domu Pana ”. Ten werset podkreśla radość z chodzenia do świątyni i wielbienia Pana w społeczności.
2 Kroniki 7:3: „Kiedy wszystkie dzieci Izraela zobaczyły ogień, a chwała Pana nad świątynią, uklękli z twarzą na ziemi na podłodze, czcili i podziękowali Panu, mówiąc Pana, mówiąc, mówiąc Pana, mówiąc Pana, mówiąc Pana, mówiąc , „On jest dobry! Twoja miłość trwa wiecznie”. Ten werset rejestruje reakcję ludu na manifestację chwały Bożej w świątyni, pokazując Bogu znaczenie kultu i wdzięczności.
Poglavlja: