1 A gdy się uspokoiło wzburzenie mężów stojących wokół rady, naczelny wódz asyryjskich sił zbrojnych, Holofernes, przemówił do Achiora w obecności całego tłumu cudzoziemców i wszystkich synów Moabu:
2 Kim ty jesteś, Achiorze, i wy, najemnicy Ammona, że prorokujesz nam, tak jak choćby dziś, i radzisz nie walczyć z narodem Izraela, ponieważ ich Bóg będzie ich osłaniał tarczą? A któż jest bogiem, jak nie Nabuchodonozor? On pośle potęgę swoją i wygładzi ich z powierzchni ziemi, a ich Bóg nie ocali ich.
3 My, słudzy jego, pokonamy ich jak jednego człowieka i nie potrafią powstrzymać naporu naszych koni.
4 Stratujemy ich nimi, i góry przesiąkną ich krwią, a równiny ich napełnią się ich trupami. I nie ostoi się ślad ich stóp przed nami, ale wyginą do ostatniego - to mówi król Nabuchodonozor, pan całej ziemi. Tak on powiedział, a jego słowa nie będą daremne.
5 Ty zaś, Achiorze, najemniku Ammona, ty, który wypowiedziałeś te słowa w dniu twojej nieprawości, nie zobaczysz mnie już więcej od tego dnia, aż wywrę zemstę na narodzie tym, przybyłym z Egiptu.
6 Wtedy miecz mojego wojska i dzida sług moich przeszyją twoje boki, i gdy nadejdą, zginiesz między pobitymi.
7 A teraz moi słudzy odprowadzą cię na górę i umieszczą w jednym z miast między przełęczami.
8 Ty nie zginiesz, aż razem z nimi ulegniesz zagładzie.
9 A jeśli spodziewasz się w sercu swoim, że nie zostaną pokonani, to niech twarz twoja się nie smuci. To powiedziałem i ani jedno słowo moje nie zawiedzie.
10 Potem polecił Holofernes sługom swoim, którzy stali obok niego w namiocie, aby pojmali Achiora i zaprowadzili go do Betulii, i oddali go w ręce Izraelitów.
11 I pojmali go słudzy jego, i wyprowadzili poza obóz na równinę, a z równiny wstąpili na górę i doszli do źródeł położonych poniżej Betulii.
12 A gdy ich dostrzegli ludzie z miasta na szczycie góry, chwycili za broń i wyszli z miasta na szczyt góry. Wszyscy zaś procarze zagrodzili im dojście do wąwozu i rzucali na nich kamienie.
13 A oni czołgając się u podnóża góry związali Achiora iporzuciwszy go u stóp góry, odeszli do swego pana.
14 Izraelici zaś zeszli ze swego miasta, zatrzymali się przy nim i rozwiązawszy go, zaprowadzili do Betulii i postawili przed naczelnikami miasta.
15 A byli nimi w owym czasie: Ozjasz, syn Miki, z pokolenia Symeona, i Chabris, syn Gotoniela, i Charmis, syn Melkiela.
16 Oni zaś zwołali całą starszyznę miasta. Zbiegła się też cała młodzież i kobiety na zebranie i ustawili Achiora w środku całego ludu ich, a Ozjasz wypytywał go o to, co się stało.
17 A on w odpowiedzi powtórzył im słowa doradców Holofernesa i wszystkie te słowa, którymi on sam przemawiał pośród książąt, synów Aszszura, oraz te, które wypowiedział butnie Holofernes przeciw domowi Izraela.
18 A lud rzucił się na ziemię, oddał pokłon Bogu i wołał słowami:
19 Panie, Boże niebios, zważ na ich pychę i zlituj się nad poniżeniem naszego narodu, spójrz na twarze tych, którzy w tym dniu poświęcają się Tobie.
20 Potem pocieszali Achiora i bardzo go chwalili.
21 A Ozjasz zabrał go ze zgromadzenia do swego domu i wydał ucztę dla starszyzny. Przez całą ową noc błagano Boga Izraela o pomoc.
Versículos relacionados com Księga Judyty, 6:
Sytui 6 donosi o spotkaniu władców sąsiednich miast do Izraela w celu omówienia wojny, która miała miejsce. Postanowili zjednoczyć swoją siłę, aby zaatakować Izrael, ale najpierw wezwali przywódcę Izraelitów, Uzzjasza, aby przekonał go do poddania się. Uzziah odpowiedział odważnie, przypominając władcom ochronę, jaką Bóg daje swemu ludowi i odmawiając poddania się. Na podstawie tego kontekstu poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematem omówionym w Sędzimie 6:
Psalm 124:2-3: „Gdyby Pan nie był po naszej stronie, gdy wrogowie nas zaatakowali, przełknęliby nas żywy, taki był furia, którą mieli przeciwko nam”. Ten psalm odzwierciedla zaufanie Izraelitów w ochronie Boga w czasach wojny.
Powtórzonego Prawa 20:1-4: „Kiedy idziesz na wojnę z wrogami i przychodzisz konie i samochody wojenne, większą armię niż wasza, nie bój się ich, dla Pana, twojego Boga, który zabrał ich z Egiptu, To jest z tobą. " Ten werset zachęca Izraelitów, aby nie bali się w bitwie, przypominając im o obecności Boga w ich życiu.
Joshua 23:10: „Jeden z was wykonuje tysiąc ucieczki, bo Pan, wasz Boga, walczy o ciebie, jak obiecałeś”. Werset ten wzmacnia również ideę, że obecność Boga może zagwarantować zwycięstwo w bitwie, nawet gdy prawdopodobne wydaje się być przeciwko Izraelowi.
Wyjście 15:3: „Pan jest wojownikiem; Pan jest Jego Imą”. Ten werset celebruje wojownika Boga, przypominając nam, że zawsze jest gotowy walczyć o swój lud.
2 Kroniki 14:11: „O Panie, nie ma nikogo takiego jak ty, aby pomóc słabym przeciwko potężnym. Pomóż nam, Panie, nasz BOGA, bo w wam naszym zaufaniu i waszym imieniu przyszliśmy przeciwko tej ogromnej armii. Panie, jesteście naszym Bogiem; że żaden człowiek nie zwycięży przeciwko tobie ”. Ten werset oferuje modlitwę zaufania Bogu w czasach wojny, przypominając nam, że nasze bezpieczeństwo pochodzi z zaufania Bogu.
Poglavlja: