Fondare 129 Risultati per: superbia superbia vindicta iram
et, sublatis omnibus, abiit in terram suam et fecit caedem hominum et locutus est superbia magna. (Liber I Maccabaeorum 1, 24)
Et vidit Matthathias et zelatus est, et contremuerunt renes eius; et attulit iram secundum iudicium et insiliens trucidavit eum super aram. (Liber I Maccabaeorum 2, 24)
Et appropinquaverunt dies Matthathiae moriendi, et dixit filiis suis: “Nunc confirmata est superbia et castigatio et tempus eversionis et ira indignationis. (Liber I Maccabaeorum 2, 49)
Et perambulavit in civitatibus Iudae et disperdidit impios ex ea et avertit iram ab Israel; (Liber I Maccabaeorum 3, 8)
Afflige opprimentes nos et contumeliam facientes in superbia. (Liber II Maccabaeorum 1, 28)
acceptisque regiis mandatis, venit nihil quidem gerens dignum sacerdotio, animos vero crudelis tyranni et ferae barbarae iram habens. (Liber II Maccabaeorum 4, 25)
Igitur Antiochus mille et octingentis ablatis de templo talentis, velocius Antiochiam regressus est, existimans se prae superbia terram ad navigandum, pelagus vero ad ambulandum deducturum propter mentis elationem. (Liber II Maccabaeorum 5, 21)
ipsis autem, qui eum ducebant, illam, quam paulo ante habuerant erga eum benevolentiam, in iram convertentibus, propterea quod sermones dicti, sicut ipsi arbitrabantur, essent amentia. (Liber II Maccabaeorum 6, 29)
Ille vero nullo modo ab arrogantia cessabat; super hoc autem superbia repletus erat, ignem spirans animo in Iudaeos et praecipiens iter accelerari. Contigit autem, ut et ille caderet de curru, qui ferebatur impetu, et gravi lapsu corruens in omnibus corporis membris vexaretur. (Liber II Maccabaeorum 9, 7)
Et Nicanor quidem cum summa superbia cervicem erigens cogitaverat commune trophaeum statuere de iis, qui cum Iuda erant. (Liber II Maccabaeorum 15, 6)
Venit superbia, veniet et contumelia; apud humiles autem sapientia. (Liber Proverbiorum 11, 2)
Fatuus statim indicat iram suam, dissimulat autem iniuriam callidus. (Liber Proverbiorum 12, 16)