Liber Psalmorum, 139

Vulgata Clementina

1 In finem. Psalmus David.

2 Eripe me, Domine, ab homine malo ; a viro iniquo eripe me.

3 Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia.

4 Acuerunt linguas suas sicut serpentis ; venenum aspidum sub labiis eorum.

5 Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos:

6 absconderunt superbi laqueum mihi. Et funes extenderunt in laqueum ; juxta iter, scandalum posuerunt mihi.

7 Dixi Domino: Deus meus es tu ; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.

8 Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli.

9 Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori: cogitaverunt contra me ; ne derelinquas me, ne forte exaltentur.

10 Caput circuitus eorum: labor labiorum ipsorum operiet eos.

11 Cadent super eos carbones ; in ignem dejicies eos: in miseriis non subsistent.

12 Vir linguosus non dirigetur in terra ; virum injustum mala capient in interitu.

13 Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum.

14 Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo, et habitabunt recti cum vultu tuo.







Capitoli: