1 W Ikonium weszli tak samo do synagogi żydowskiej i przemawiali, tak że wielka liczba Żydów i pogan uwierzyła.
2 Ale ci Żydzi, którzy nie uwierzyli, podburzali i źle usposobili pogan wobec braci.
3 Pozostali tam dość długi czas i nauczali odważnie, ufni w Pana, który potwierdzał słowo swej łaski cudami i znakami, dokonywanymi przez ich ręce.
4 I podzielili się mieszkańcy miasta: jedni byli z Żydami, a drudzy z apostołami.
5 Gdy jednak dowiedzieli się, że poganie i Żydzi wraz ze swymi władzami zamierzają ich znieważyć i ukamienować,
6 uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe oraz w ich okolice,
7 i tam głosili Ewangelię.
8 W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził.
9 Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia,
10 zawołał głośno: Stań prosto na nogach! A on zerwał się i zaczął chodzić.
11 Na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas!
12 Barnabę nazywali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał.
13 A kapłan Zeusa, który miał świątynię przed miastem, przywiódł przed bramę woły i przyniósł wieńce, i chciał razem z tłumem złożyć ofiarę.
14 Na wieść o tym apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarli szaty i rzucili się w tłum, krzycząc:
15 Ludzie, dlaczego to robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich się znajduje.
16 Pozwolił On w dawnych czasach, że każdy naród chodził własnymi drogami,
17 ale nie przestawał dawać o sobie świadectwa czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca.
18 Tymi słowami ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary.
19 Tymczasem nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje.
20 Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe.
21 W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii,
22 Umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego.
23 Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.
24 Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii.
25 Nauczali w Perge, zeszli do Attalii,
26 a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.
27 Kiedy przybyli i zebrali [miejscowy] Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.
28 I dość długi czas spędzili wśród uczniów.
Versículos relacionados com Dzieje Apostolskie, 14:
W aktach Apostołów 14 Paweł i Barnabas kontynuują swoją podróż misyjną, głosząc ewangelii w kilku miastach. Jednak spotykają się również z opozycją i prześladowaniami niektórych Żydów i pogan. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Dziejach Działania 14:
2 Tymoteusza 3:12: „I wszyscy, którzy chcą żyć w Bożym w Chrystusie Jezusa, zostaną prześladowani”. Ten werset pokazuje, że prześladowania jest rzeczywistością dla tych, którzy podążają za Chrystusem i głoszą Ewangelii.
Jan 15:18-19: „Jeśli świat cię nienawidzi, wiedz, że po pierwsze, nienawidziłeś mnie. Gdybyś był ze świata, świat pokochałby to, co było twoje, ale ponieważ nie jesteście wcześniej ze świata, Zanim wybrałem cię ze świata, dlatego świat cię nienawidzi ”. Jezus mówi o wrogości świata w odniesieniu do swoich naśladowców, którzy zostali wybrani i oddzielani od świata.
2 Koryntian 4:8-9: „We wszystkim jesteśmy zaniepokojeni, ale nie zaniepokojeni; zakłopotani, ale nie zniechęceni. Prześladowany, ale nie bezradny; zabity, ale nie zniszczony”. Ten werset pokazuje, że nawet w trakcie trudności i prześladowań chrześcijanie nie są pokonani.
Rzymian 8:35-37: „Kogo oddzielicie nas od miłości Chrystusa? Uciskanie, udręka, prześladowanie, głód, nagość, niebezpieczeństwo lub miecz? Jesteśmy przekazani śmierci przez cały dzień; są zależni od owiec do rzezi. Ale we wszystkich tych rzeczach jesteśmy czymś więcej niż zwycięzcami, przez tego, który nas kochał ”. Paweł pokazuje, że nic nie może oddzielić chrześcijan od miłości Chrystusa i że są czymś więcej niż zwycięzcami pośród udręk.
Filipian 1:29: „Ponieważ otrzymałeś wam, w odniesieniu do Chrystusa, nie tylko wierząc w Niego, ale także cierpieć przez Niego”. Werset ten pokazuje, że cierpienie i prześladowania są częścią tak zwanych chrześcijan i że jest to łaska przyznana im w odniesieniu do Chrystusa.
Kapitel: